اتوبوس های مدرسه نقشی ساده و شفاف دارند. این اتوبوس ها دانش آموزان را از نقاط مختلف جمع آوری نموده و به مدارس منتقل می کنند. نیاز به چنین سرویس هایی از آنجا ناشی شد که در برخی مناطق هیچ وسیله نقلیه دیگری برای انتقال دانش آموزان به مدارس وجود نداشت؛ علاوه بر این برخی نیز معتقد بودند سرویس های حمل و نقل عمومی برای کودکان مناسب و ایمن نیستند.

وقتی صحبت از اتوبوس مدرسه می شود، اتوبوس های زردی که عمدتا در فیلم های آمریکایی دیده ایم، بیش از بقیه به ذهنمان خطور می کند. این در واقع آمریکایی ها بودند که استفاده از اتوبوس های مخصوص مدارس را رواج دادند. اکنون دیگر کشورها نیز از سرویس هایی مشابه برای جابجایی دانش آموزان استفاده می کنند.

در این نوشتار قصد داریم نگاهی کوتاه به تاریخچه اتوبوس های زرد نمادین داشته باشیم. اگر این موضوع برایتان جذابیت دارد، با ادامه مطلب ما را همراهی کنید.

کالسکه هایی مخصوص با نام THE KID HACK

در قرن 19، دانش آموزان عمدتا با پای پیاده به مدرسه می رفتند. آنهایی که خوش شانس تر بودند، از کالسکه های مخصوصی به نام kid hack برای رفتن به مدرسه استفاده می کردند. واژه hack در واقع شکل خلاصه شده hackney carriage به معنای کالسکه کرایه ای بود.

این کالسکه ها توانایی حمل 20 دانش آموز خردسال را داشتند و مکان سوار شدن آنها در قسمت پشت تعبیه شده بود تا حضور افراد زیاد باعث ترس اسب ها نشود.

با اختراع اتومبیل و ساخت سرویس هایی بدون نیاز به اسب، این کالسکه ها محکوم به حذف شدند. در آن زمان پشت اتومبیل های باری از طریق اجزای چوبی طوری طراحی می شدند، که می توانستند کودکان را نیز حمل کنند. هنگام استفاده از خودرو برای باربری، این اجزای چوبی از جای خود خارج شده و در واقع کاربری وسیله نقلیه تغییر می یافت.

اتومبیل مخصوص مدرسه شرکت WAYNE WORKS

شرکت Wayne Works یکی از شرکت های اصلی سازنده کالسکه های kid hack بود. در سال 1892 یکی از مدارس ایالت اوهایو از این شرکت درخواست کرد تا کالسکه ای مخصوص تولید کند. این درخواست منجر به تولید کالسکه ای با کابین مجزا و نیمکت های چوبی شد.

در سال 1902 آتشسوزی معیبی که در مجموعه Wayne Works رخ داد، باعث نابودی تمام کارگاه های آن شد. به دنبال این اتفاق، Wayne Works کارگاه های جدیدی را این بار برای تولید سرویس های موتوری راه اندازی کرد.

در سال 1910 شرکت Wayne با عرضه سرویس های مدرسه موتوری بار دیگر به عرصه آموزش بازگشت. سرویس هایی که این شرکت عرضه کرد، نخستین مدل های مستندی محسوب می شوند که بر روی شاسی یک اتومبیل ساخته شدند.

برخلاف مدل های قبلی که از نیمکت در فضای داخلی استفاده شده بود، در این مدل ها دانش آموزان بر روی صندلی های نسبتا راحت به مدرسه می رفتند.

از آن سال ها تا اواسط دهه 90 میلادی که Wayne Works به پایان حیات خود رسید، این شرکت اصلی ترین تولید کننده اتوبوس های مدرسه به شمار می رفت و بی تردید نقش بسزایی را در تاریخ سرویس های جابجایی دانش آموزان داشته است.

بلو بیرد فورد مدل T

بلو بیرد (Blue Bird) در حال حاضر یکی از بزرگ ترین سازندگان اتوبوس مدرسه در ایالات متحده محسوب می شود. این شرکت در اواخر دهه 1920 میلادی پس از آنکه مالکین یکی از نمایندگی های فورد با نام A.L. Luce تصمیم به تولید بدنه اتوبوس برای مدل T گرفت، پایه گذاری شد.

ایده توسعه یک بدنه اختصاصی پس از آن به ذهن آقای لوس خطور کرد که یکی از مشتریان از وی تقاضا کرده بود اتاقکی چوبی برای جابجایی کارگرانش به محل کار تولید کند.

از آنجایی که بدنه چوبی با گذشت زمان دچار از بین رفتگی می شد، آقای لوس تصمیم گرفت بدنه سرویس های مدارس را از ورقه های فلزی بسازد. در ابتکاری جالب او از پرده های افقی برای پنجره ها استفاده کرد.

پس از موفقیت آقای لوس، تولیدکنندگان دیگری نیز به پیروی از او پرداختند و این چنین سنگ بنای ساخت سرویس های مخصوص مدارس نهاده شد. در آن سال ها مدام بر تعداد کمپانی های فعال در این عرصه افزوده شده و رفته رفته استانداردهایی شکل گرفت.

آقای FRANK W. CYR و اتوبوس مدرسه زرد رنگ

در سال 1939 یک معلم آمریکایی به نام Frank W. Cyr تصمیم گرفت قوانینی برای سازندگان اتوبوس مدارس تعیین کند. برای این کار او کنفرانسی ترتیب داد که اولین کنفرانس در رابطه با حمل و نقل مدارس به حساب می آید.

بعد از این رویداد مهم آقای Frank W. Cyr تحقیقاتی را در زمینه سرویس مدارس آغاز کرد. او در تحقیقات خود متوجه شد که دانش آموزان کشورش عمدتا با اتومبیل هایی قدیمی و نه چندان راحت راهی مدرسه های خود می شوند. شکل ظاهری این اتومبیل ها نیز در مناطق مختلف ناهماهنگ و ناهمگون بود.

اقدامات این معلم در سال 1939 نتیجه داد، زمانی که او مقامات حمل و نقل ایالات مختلف و نماینده های سازندگان اتوبوس های مدرسه را در دانشگاه کلمبیا دور هم جمع کرد.

در این گردهمایی مناظره ها و تبادل افکار باعث شکل گیری 44 استاندارد برای اتوبوس های مدرسه شد. این استانداردها مواردی مثل طول و عرض خودرو، عرض راهرو و مواردی از این دست را در بر می گرفت.

اگر چه از آن زمان تاکنون بسیاری از استانداردها تغییر پیدا کرده اند، اما یک چیزی ثابت مانده است و آن چیزی نیست جز رنگ زرد.

رنگی که برای این اتوبوس ها به کار برده می شود، National School Bus Chrome نام دارد. این رنگ به همراه نوشته های مشکی، به دلیل تشخیص و خوانایی بهتر در آب و هوای نیمه تاریک انتخاب شده است.

با تصویب و فراگیر شدن استانداردها، مدارس مناطق مختلف اقدام به خرید ناوگان های اختصاصی خود کردند. افزایش تعداد دانش آموزان سبب رشد ابعاد این اتوبوس ها شد، با ظهور تکنولوژی های ایمنی هم، این اتوبوس ها پیشرفته تر از قبل شدند.

طبق گزارش انجمن اتوبوس مدارس ایالات متحده، در حال حاضر 480,000 دستگاه اتوبوس مدرسه در این کشور مشغول خدمت رسانی به دانش آموزان پایه های مختلف هستند. این اتوبوس ها هر روز 25 میلیون دانش آموز را به مدارس انتقال می دهند. با چنین آماری اتوبوس های مورد بحث نقشی بسیار پر رنگ در حمل و نقل روزانه آمریکایی ها دارند.

The post مروری بر تاریخچه اتوبوس های مدرسه زرد رنگ؛ نوستالژیک و آمریکایی appeared first on دیجیاتو.