داستان از چشمان «سامیه» شروع شد؛ چشم‌های عسلی زیبایی که در بدنی کج و دستانی ناتوان جای خوش کرده بودند. داستان از نرمی استخوان سامیه شروع شد از بی شناسنامه بودن او از نداشتن دستشویی.

نه، داستان از خانه نداشتن او شروع شد، از کپرنشینی از بی غذایی از فقر از نان‌های پر از سنگریزه‌ای که هر روز می‌خورد.

داستان از حاشیه تالاب جازموریان آغاز شد. جایی که عده‌ای حتی شناسنامه ندارند، با طلوع آفتاب بیدار می‌شوند و وقتی خورشید چهره در هم می‌کشد و در تاریکی فرو می‌رود، می‌خوابند تا فردا دوباره همین کار را تکرار کنند. کسانی که نان را روی زمین، درون شن و خاک می‌پزند و آن را با چای می‌خورند تا قدری از سختیِ سنگ‌ریزه‌ها کاسته شود.

در روزیاتو بخوانید

The post روزیاتو: مصاحبه روزیاتو با سروش صلواتیان؛ خالق هشتگ «جازموریان تنها نیست» appeared first on دیجیاتو.