چند ماه پیش در بررسی بازی MXGP3 از این گفتیم که چطور می‌توان یک سبک نه چندان محبوب اما متنوع را با تمامی پتانسیل هایش نابود کرد. آخرین نسخه سری MotoGP نیز سرنوشت مشابهی دارد و حدس می‌زنید هر دو عنوان در چه ویژگی اشتراک داشته باشند؟ احتمال می‌دهم درست حدس زده باشید، استودویو سازنده.

Milestone S.r.l یکی از آن استودیو‌های بازی سازی کمتر شناخته شده‌ای است که چندین سال اخیر را صرف ساخت عناوین ورزشی متفاوت اما در عین حال ضعیفی کرده که حرفی برای گفتن ندارند. اگر از تک بعدی شدن صنعت بازی‌های ویدیویی و ساخت عناوین تکراری به ستوه آمدید، مایل استون این قدرت مافوق بشری را دارد تا شما را همچنان به همان شوترهای تکراری سالیانه راضی نگه دارد.

• سازنده: Milestone S.r.I
• ناشر: Milestone S.r.I
• پلتفرم ها: پلی استیشن 4، اکس باکس وان، پی سی
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4

اما آیا MotoGP 18 واقعا فاقد هر تغییر مثبت و پیشرفتی است؟ راستش را بخواهید اتفاقا آخرین نسخه بازی در بسیاری زمینه‌ها بهبود‌هایی داشته و برخی از ایرادات گذشته را کاملا برطرف می‌کند. اما سیر اصلاح و تکامل این سری به اندازه ای آهسته است که همچنان نمی‌تواند خود را به استانداردهای نسل هشتم حتی نزدیک کند. از طرفی دیگر مایل استون با این تغییرات بیشتر نقاشی آماتور را تداعی می‌کند که برای بهتر به تصویر کشیدن ابروهای پرتره جدیدش، چشم‌ها را کور می‌کند.

متاسفانه گرافیک فنی بازی به هیچ وجه قابل مقایسه با عناوین امروزی نیست.

درست مانند MXGP3، تغییر موتور گرافیکی دقیقا مصداق بارز این تشبیه است. تیم سازنده برای ساخت این نسخه به سراغ موتور گرافیکی قدرتمندتر آنریل انجین (Unreal Engine) رفته که در نتیجه آن انیمیشن‌های بازی به مراتب بهتر شده‌اند. حرکت‌های مداوم بدن موتور سوار در اثر تغییر سرعت یا هنگام متمایل شدن در پیچ‌ها به قدری در چنین بازی‌هایی زیاد هستند که طراحی بد انیمیشن‌های آن بسیار تو ذوق بزند اما حالا به لطف موتور جدید انیمیشن‌ها از هر زمانی روان‌تر و بهتر هستند.

اما این گرافیک و جلوه‌های بصری موتو جی پی است که با عوض شدن موتور گرافیکی فدا شده‌اند. کیفیت بافت‌ها به اندازه ساخته‌های دیگر این استودیو بد نیست اما همچنان وضوح آن‌ها به هیچ وجه سنخیتی با نسل هشتم ندارد. تغییر شرایط آب و هوایی کمی به کمک زیبایی بصری بیشتر بازی می‌آید اما چه فایده که این افکت‌ها کاملا ظاهری بوده و هیچ تاثیر بسزایی روی نحوه کنترل موتورها نمی‌گذارند.

اگر کیفیت تکسچرها و جلوه‌های گرافیکی برایتان اهمیتی ندارد، نگران نباشید چرا که به طرز عجیبی بارگذاری‌های ابتدای هر مسابقه گاهی تا دو الی سه دقیقه به طول می‌انجامد تا شما را بیشتر آزار دهد. بنابراین قبل از آنکه به ضعف سخت افزار کنسول یا کامپیوتر خود مشکوک شوید، بهتر است بدانید که این مشکلات از عدم بهینه سازی بازی توسط سازنده و تجربه ناکافی آن‌ها ناشی می‌شود.

قابلیت شخصی‎سازی در بازی وجود دارد اما تنوع چندانی به بازی نمی‎بخشد.

از بخش فنی گرافیک که بگذاریم، اتمسفر موتو جی پی 18 در مقایسه با گذشته بسیار زنده و پویاتر شده، پخش ویدویی از شهری که در آن مسابقه می‌دهید، تعامل موتور سوار با اعضای تیم پیش از شروع مسابقه و مراسم پایانی هر مسابقه، همه از آن جمله تغییراتی هستند که این سری را از آن فضای مرده و راکد نسخه‌های گذشته نجات می‌دهند اما مشکل دقیقا این است که تمامی این تغییرات تنها در صورت تجربه عناوین قبلی به چشم می‌آیند وگرنه تماشاچی‌های مقوایی و بی احساس کنار زمین چیزی برای ذوق کردن و لذت بردن ندارند.

درست مانند تک تک پارگراف‌های این مطلب که شروعی مثبت و پایانی دلسرد کننده دارند، آخرین نسخه سری موتو جی پی نیز در تمامی زمینه‌ها باهر قدم رو به جلو، دو قدم نیز به عقب بر می‌دارد. برای مثال صداگذاری بازی یکی دیگر از همین موارد است، هر چقدر فریاد غرش زیبا و دقیق موتورهای سنگین دوکاتی در بازی هیجان انگیز بوده؛ نبود هر گونه قطعه موسیقی سطح آدرنالین شما را دوباره به همان حالت طبیعی باز می‌گرداند.

اما گیم پلی حالا دیگر در این نسخه تقریبا تمامی حداقل‌های لازم سبک خودش را دارد. مانند بسیاری از عناوین ریسینگ دیگر، بخش‌هایی چون مسابقات زمانی در بازی وجود دارند که تجربه آن‌ها خالی از لطف نیست اما همچنان مطمئنم بیشتر وقت خود را صرف بخش کریر خواهید کرد. مسابقات و تورنومنت‌های این بخش همگی در پیست‌هایی واقعی برگزار می شوند، آن هم پیست‌هایی که مایل استون برای طراحی آن‌ها از اسکن سه بعدی به کمک پهپاد استفاده کرده است.

کنترل موتورهای سنگین و کسب رتبه‌های بالا برای پیوستن به تیم‌های قدرتمند در نگاه اول ساده به نظر نمی‌آید، به خصوص اگر اطلاعات چندانی از مسابقات موتو جی پی و موتور سیکلت‌ها نداشته باشید. اما خوشبختانه یا متاسفانه، بسته به نگاه شما، طیف مکانیزم هدایت موتورها بیشتر به سمت حد آرکید آن متمایل است. گویا سازندگان بازی نخواستند ریسک از دست دادن مخاطبین تازه را به جان بخرند اما در هر صورت موتو جی پی 18 هیچگاه نمی‌تواند ادعای واقع گرایانه بودن کند، باور نمی‌کنید؟ در اولین پیچ از مسیر با حریفان دیگر اصابت کنید تا از فیزیک ضعیف بازی تا انتها ناامید شوید.

در کنار ذات نسبتا ساده و آرکید گیم پلی، بازی همه اختیارات و تنظیمات عناوین شبیه ساز چون تغییر درجه سختی هوش مصنوعی و میزان آسیب دیدن را نیز در کنترل شما می‌گذارد. از طرفی دیگر بخش تیونینگ و تغییر دادن تنظیمات موتور به طرز قابل تحسینی برای افراد غیر حرفه‌ای نیز واضح و کارآمد طراحی شده است. برای مثال اگر برای کنترل مناسب موتور در هنگام پیچ‌ها با چالشی جدی رو به رو هستید، بدون نیاز به داشتن دانش فنی، کافیست مشکل را با مهندس تیم مطرح کنید و او با پرسیدن چند سوال تنظیمات مختلف موتور سیکلت چون شدت ترمز‌ها را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که مطابق با سلیقه و روش شما باشد.

البته وجود چنین بخش نکته جدیدی نیست و بارها مشابه آن را در عناوین دیگر مشاهده کردیم اما جالب است که سیستم پیاده شده در موتو جی پی به مراتب دقیق‌تر و هدفمند‌تر از بازی‌های ریسینگ دیگری چون پروجکت کارز عمل می‌کند. البته امکانات شخصی سازی بازی تنها به تنظیمات موتور محدود نشده و شما می‌توانید از کلاه ایمنی گرفته تا دستکش‌های موتور سوار خود را شخصی سازی کنید اما باز هم هیچ کدام از این امکانات به تکراری شدن بیش از حد بازی کمکی نمی‌کنند.

یکی از معدود بخش‎های خوب، راهنمایی خود بازی برای تنظیمات موتور است.

پس با این تفاسیر، آیا موتو جی پی 18 ارزش تجربه کردن را ندارد؟ خیر، زیرا مسابقات موتورسواری به خودی خود برای بسیاری از افراد جذابیتی ندارد اما مایل استون در پیاده کردن همین ژانر نیز موفق عمل نمی‌کند. شاید کوچک بودن تیم سازنده در مقایسه با دیگر کمپانی‌های بازی سازی خود علتی مهم به حساب آید اما زمانی که به تعداد عناوین منتشر شده از این استودیو در یک سال نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید گویا کیفیت این بازی‌ها حتی برای استودیو سازنده نیز اهمیتی ندارد.

اما بله، اگر از طرفداران دیوانه وار مسابقات موتورسواری و اسم همه مدل‌ها را با تمامی مشخصاتش حفظ هستید، بازی دیگری در این سبک وجود ندارد که بخواهیم موتو جی پی را با آن مقایسه کنیم. در غیر این صورت، موتو جی پی 18 را برای روزی کنار بگذارید که دیگر همه بازی‌ها موجود را به پایان رساندید.

• صداگذاری خوب موتورها
• بهبود انیمیشن ها و اتمسفر بازی در قیاس با نسخه های قبلی
• طراحی خوب و دقیق پیست و مسیرهای مسابقه

• گرافیک فنی و بصری بسیار ضعیف
• فیزیک نه چندان دقیق
• نبود هر گونه موسیقی
• بارگذاری طولانی
• تکراری شدن بسیار زودهنگام

The post بررسی بازی Motogp 18؛ غلت زنان این بار روی آسفالت appeared first on دیجیاتو.