«آلیتا: فرشته جنگ» Alita: Battle Angel اثر رابرت رودریگز Robert Rodriguez (کارگردان) و جیمز کامرون James Cameron (همکار نویسنده و تهیه‌کننده) که دوستان صمیمی و فیلم‌سازان محبوبی هستند، به تازگی اکران شده است. این فیلم به اندازهٔ فیلم‌های علمی‌تخیلی با بودجه بالا، هیجان‌انگیز و جسور است.
داستان کلی فیلم بر اساس مانگای مشهور ژاپنی اثر یوکیتو کیشیرو Yukito Kishiro پیش می‌رود و داستان دختر بی‌خانمانی به نام آلیتا است که دارای قدرت‌‌های شگفت‌انگیزی است.

همچنین بخوانید:
بررسی فیلم شزم! Shazam!؛ نگاهی تازه به دنیای ابرقهرمان‌ها

کامرون حدود ۲۰ سال در فکر ساخت این پروژه بوده است. از یک جایی به بعد، کامرون پس از همکاری در نوشتن فیلم‌نامه با لایتا کالوگریدیس Laeta Kalogridis، تصمیم گرفت در زمان اندکی که داشت، دنباله‌ای چندگانه از «آواتار» Avatar را به کار اضافه کند. رودریگز که ساخت «شهر گناه» Sin City و فیلم خانواده-پسند «بچه‌های جاسوس» Spy Kids را در کارنامه هنری‌اش دارد، با این ایده موافقت کرد.
نتیجهٔ این همکاری به فیلمی به شدت اکشن و حماسی دربارهٔ شناخت خود تبدیل شد و مملو از کشمکش‌های آلیتا با آدم‌های شرور است و داستانی احساسی و عاشقانه که احتمالا از صفحات کمیک‌های «All True Romance» اقتباس شده را نیز در خود جای داده است.

رزا سلزار Rosa Salazar در نقش آلیتا و کار استثنائی وتا دیجیتال Weta Digital در استفاده از تکنولوژی ساخت شخصیت‌ها با شباهت بسیار به بازیگران هر نقش، امید به فروش بالای این فیلم را زیاد می‌کند. رسانه‌ها در این باره نوشته‌اند: “شخصیت‌های فیلم ربات نیستند. آنها انسان‌هایی هستند که با استفاده از ترکیبات بیوتکنولوژی ساخته شده‌اند”.
سلزار که پیش از این در «جعبه پرنده» Bird Box اثر سوزان بیر Susanne Bier دیده شده بود، برای ایفای نقش آلیتا از حالت‌های صورت اغراق‌شده و استعدادش در اعجوبه‌بودن و درنده‌خویی به خوبی استفاده کرده است. جو لتاری Joe Letteri و اریک سیندان Eric Saindon کارمندان مجرب وتا دیجیتال به طرز قابل ملاحظه‌ای از تمام استعداد سلزار بهره برده‌اند.
بازسازی چهره‌ها و پوست شخصیت‌ها چنان طبیعی به نظر می‌رسد که کارهای قبلی در این ژانر کمی زیرسوال رفته و «آلیتا» را به یک فیلم لایو اکشن متقاعدکننده تبدیل می‌کند.

تیتراژ آغازین فیلم به طور سرگرم‌کننده‌ای با عنوان فاکس قرن بیست‌وششم ۲۶th Century Fox logo دیده می‌شود و داستان «آلیتا» در سال ۲۵۶۳، تقریبا ۳۰۰ سال بعد از «سقوط» The Fall رخ می‌دهد. این واقعه درست زمانی بود که دنیای متمدن و انسانیت نابود شده است. تقریبا تمام اتفاقات «آلیتا: فرشته جنگ» در شهر آهنی Iron City رخ می‌دهد. شهر آهنی مکانی مخوف و خطرناک است که قدرتمندها در کمین سایبورگ‌های ضعیف‌تر هستند تا آنها را از بین برده و از قطعات‌شان برای فروش و استفاده مجدد بهره ببرند.
یکی از معدود انسان‌های خوب این کلان‌شهر دکتر ایدو Doc Ido با بازی شگفت‌انگیز کریستف والتس Christoph Waltz است. او در میان خرابه‌ها، سر یک زن جوان را پیدا می‌کند که هنوز نفس می‌کشد. دکتر ایدو سر او را با یک بدن سایبری پیوند می‌زند و او را آلیتا می‌نامد.
آلیتا چیزی از زندگی قبلی‌اش، حتی اسمش را به یاد ندارد. او دربارهٔ هویتش سوالاتی دارد که کم‌کم پاسخ آنها را دریافت می‌کند.

آلیتا شخصیت خون‌گرمی دارد و معمولا خیلی زود با بقیه (به خصوص با یک پسر خوشتیپ گردن‌کلفت خیابانی به نام هیگو Hugo (کین جانسون Keean Johnson)) دوست می‌شود. همچنین آلیتا به طور غیرقابل توضیحی به ورزش همگانی در شهر آهنی جذب می‌شود؛ موتوربال گلادیاتوری که یک دربی خشن است و او توانایی‌های رزمی کشنده‌اش را به نمایش می‌گذارد.
همانطور که آلیتا رفته‌ رفته راهش را در شهر آهنی پیش می‌برد و به شناخت بیشتری از خود می‌رسد، با خرده فروشانی مواجه می‌شود که زیاد از آنها خوشش نمی‌آید. از جمله این افراد می‌توان به وکتور Vector شرور (ماهرشالا علی Mahershala Ali)، چیرن Chiren مرموز (جنیفر کانلی Jennifer Connelly)، گرویشکا Grewishka (جکی ارل هالی Jackie Earle Haley) و زپان Zapan خودخواه (اد اسکرین Ed Skrein) که آلیتا را «کیک فنجانی» صدا می‌کند، اشاره کرد.

هرچند قسمت‌های اکشن فیلم تقریبا بی‌وقفه اتفاق می‌افتد، بیشتر از آنکه خشن و خونین باشد، آکروباتیک است (سلزار ۹ بدل دارد). رودریگز همه چیز را به حرکت در آورده است. تقریبا همه چیز این فیلم، مثل احتمال ساخت دنبالهٔ فیلم، قابل پیش‌بینی است. با این وجود، این موضوع آزاردهنده نیست. «آلیتا: فرشته جنگ» خارج از قالب‌های همیشگی نیست، اما همچنان جذابیت‌های خودش را حفظ کرده است. اگر دنبالهٔ این فیلم ساخته شود، منتظر تماشای آن خواهم بود.
این مقاله برگرفته از نوشتهٔ کنث توران Kenneth Turan در سایت latimes.com است.

نظر سایر منتقدان دربارهٔ این فیلم چیست؟

مایکل نوردین Michael Nordine | ایندی‌وایر IndieWire

از زمان به تصویر کشیدن رمان گرافیکی فرانک میلر Frank Miller تاکنون، «آلیتا: فرشته جنگ» یکی از بهترین آثار رودریگز به حساب می‌آید. یک فیلم علمی تخیلی حماسی که در دوران بی‌پایان اقتباس‌ها و بازسازی‌ها، کار نادری انجام داده است.

ویلیام بیبیانی William Bibbiani | آی‌جی‌ان IGN

«آلیتا: فرشته جنگ»‌ یکی از بهترین فیلم‌های رابرت رودریگز است. این فیلم فیلمی بلندپرواز، تأثیرگذار و از نظر بصری بی‌نظیر است که بازی‌های فوق‌العادهٔ آن، دنیای عجیب فیلم را واقعی جلوه می‌دهد.

میک لاسال Mick LaSalle | سان‌فرانسیسکو کرونیکل San Francisco Chronicle

این فیلم یک فیلم اکشن است و فراتر از هیجان‌انگیز بودن آن، نکتهٔ جالب «آلیتا: فرشته جنگ» این است که ما را به فکر دربارهٔ انسانیت و تعبیر، ماهیت و آیندهٔ آن وادار می‌کند.
امیلی یوشیدا Emily Yoshida | مجله نیویورک New York Magazine
تنها دلیلی که همه چیز این فیلم را جذاب کرده، سلزار و چشمان درشت شخصیت اوست. آنها پنجره‌ای رو به نهاد او هستند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته آلیتا: فرشته جنگ ؛ یک فیلم علمی‌تخیلی سرگرم‌کننده اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.