در این مطلب بدترین فیلم هایی که برنده‌ی اسکار بهترین فیلم best picture شده‌اند، برایتان فهرست کرده‌ایم.

همچنین بخوانید:
۷ فیلمی که بیشترین جوایز اسکار را کسب کرده‌اند

۱۰- The Artist ۲۰۱۱
از برادران وارنر WARNER BROS

این فیلم کاملاً هوشمندانه و جذاب است. به نظر می‌رسد ایده‌ی یک فیلم سیاه‌وسفید صامت در قرن بیست و یکم موفق شده است نظر رأی‌دهندگان اسکار را جلب کند. باوجوداینکه این فیلم هیچ مشکلی ندارد اما اسکار بهترین فیلم باعث می‌شود فکر کنیم با یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما مواجه است؛ اما این فیلم در مقایسه با خیلی دیگر از برنده‌های این جایزه در حقیقت حرفی برای گفتن ندارد.

۹- American Beauty ۱۹۹۹
دریم‌ورکس DREAMWORKS

بهترین نکته‌ی این فیلم این بود که بینندگان را با فیلم‌نامه‌نویس آلن بال Alan Ball و کارگردان سم مندس Sam Mendes آشنا کرد. هردو برای این فیلم برنده‌ی اسکار شدند اما درنهایت با فیلم‌هایی خیلی بهتر از این فیلم هم برنده‌ی اسکار شدند («شش فوت زیرزمین» Six Feet Under برای بال و «اسکای فال» Skyfall برای مندس). این فیلم که روایتی تاریک از زندگی حومه‌ی شهری در سال ۱۹۹۹ است آن‌قدرها هم بد نیست اما وقتی با کارهای مشابه از تاد سولندز Todd Solondz و دیوید لینچ David Lynch مقایسه می‌کنیم ضعف‌هایش را به‌خوبی می‌بینیم.

۸- The Great Ziegfeld ۱۹۳۶
مترو گلدوین مایر MGM

در این فیلم یک صحنه‌ با بازی فوق‌العاده (لوئیز رینر Luise Rainer پای تلفن خبر بدی را می‌شود)، هشت دقیقه‌ی تعجب‌آور و عجیب که در آن آهنگ A Pretty Girl is Like a Melody نواخته می‌شود وجود دارد. جالب است بدانید این صحنه در دو برداشت بلند فیلم‌برداری شده است؛ اما فیلم زیادی طولانی است (تقریباً سه ساعت) و فیلم‌نامه‌ی آن حوصله سر بر است. رینر برای این فیلم اسکار بود و درست سال بعدازآن هم یک اسکار دیگر به خانه برد.

۷- Cavalcade ۱۹۹۳
فاکس قرن بیستم ۲۰TH CENTURY FOX

تابه‌حال اسم این فیلم را شنیده‌اید؟ نه؟ خب حتماً دلیلی پشت این موضوع است. این فیلم ایراد خاصی ندارد اما خیلی زود از یاد می‌رود. فیلم داستان یک خاندان بریتانیایی را از سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۳۳ روایت می‌کند. داستان فیلم در مقایسه‌ با نسخه‌های امروزی‌اش مثل دانتون ابی Downton Abbey و Upstairs, Downstairs واقعاً کم می‌آورد.

۶- Cimarron ۱۹۳۱
مترو گلدوین مایر MGM

این فیلم بر اساس رمانی از ادتا فربر Edna Ferber درباره‌ی مهاجرت به غرب ساخته شده است. فیلم صحنه‌ی حماسی زیبایی دارد که در آن روزهای اول اسکار همین صحنه برای جلب نظر داوران کافی بود. روایت گویی فیلم روان نیست و ریچارد دیکس Richard Dix ستاره‌ی آن مثال خوبی از بازیگران تئاتری است که یاد نگرفته‌اند با فضای شخصی‌تر و کوچک‌تر فیلم خود را تطبیق دهند.

۵- Around the World in 80 Days ۱۹۵۶
یونایتد آرتیست UNITED ARTIST

هرچه کیفیت فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی بیشتر می‌شد، فیلم‌سازان سعی می‌کردند چیزی برای ارائه در ابعادی بزرگ‌تر داشته باشند. این فیلم در ۱۳ کشور مختلف فیلم‌برداری شده است. تهیه‌کننده‌ی آن مایک تاد Mike Todd از ۴۰ ستاره‌ی سرشناس برای ایفای نقش‌هایی کوتاه درخواست کرده بود. او حتی به خلق کلمه‌‌ای به نام cameo معروف شده است که به معنای ایفای نقش‌های کوتاه است؛ اما در چشم مخاطب امروزی فیلم هیچ هیجان و زیبایی ندارد.

۴- Ben-Hur ۱۹۵۹
مترو گلدوین مایر MGM

بله درست است که از این فیلم به‌عنوان یکی از بهترین‌ها یاد می‌شود اما کسانی این جمله را می‌گویند که از وقتی نه سالشان بوده است دیگر این فیلم را ندیده‌اند. یک صحنه‌ی زیبا به‌طور مشخص در فیلم وجود دارد اما بقیه‌ی این فیلم ۲۱۲ دقیقه‌ای آرام و زیادی جدی است.

۳- Gigi ۱۹۵۸
مترو گلدوین مایر MGM

خیلی از افراد علاقه‌ای به فیلم‌های موزیکال ندارند؛ اما حتی برای طرفداران این ژانر هم ممکن است این فیلم به نظرشان زیادی برسد. فیلم بر روی ایده‌ی دهه‌ی ۵۰ میلادی از جذابیت فرانسوی Gallic زیادی مانور داده است. بسیاری از بازیگرانش زیادی نمایشی بازی می‌کنند، البته به‌استثنای لزلی کارون Leslie Caron دوست‌داشتنی در نقش اول.

۲- The Broadway Melody ۱۹۲۹
مترو گلدوین مایر MGM

این فیلم دومین جایزه‌ی بهترین فیلم و اولین جایزه‌ی بهترین صداگذاری برای کمپانی مترو گلدوین مایر بود این درام پر از رقص و آواز است. ازنظر قطعه‌ی سینمایی اما هیچ ارزشی ندارد. داستان فیلم و قطعه‌های موسیقی‌اش می‌توان گفت بسیار عجیب‌اند. در حقیقت جوری عجیب‌اند که حتی نمی‌شود تماشایشان کرد.

۱- Greatest Show on Earth ۱۹۵۲
پارامونت پیکچرز PARAMOUNT PICTURES

آکادمی داوران اسکار در ابتدا تصمیم داشتند برای ۴۰ سال فعالیت هنری از سیسیل بی. دمیل Cecil B. DeMille تقدیر کند. البته بهتر بود برای این کار تا سال ۱۹۵۶ و فیلم «۱۰ فرمان» The Ten Commandments صبر می‌کردند. این فیلم روشن و پرانرژی است اما کاملاً قدیمی به نظر می‌رسد. به نظر می‌رسد سازندگان این فیلم آن‌قدر جذب این سیرک شده‌اند که سرعت فیلم را کم کردند تا بتوانند همه‌چیز را به‌طور کامل نشان دهند.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ای از تیم گری Tim Gray در سایت ورایتی Variety است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته بدترین برندگان بهترین فیلم در تاریخچه اسکار اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.