یکی از نوابغ متد اکتینگ و دستاوردهای یکه اکترز استودیو به‌تازگی هشتاد ساله شد. بی‌اغراق آل پاچینو یکی از استثنایی‌ترین و بی‌بدیل‌ترین بازیگران تاریخ سینماست. در انواع ژانرها فیلم دارد و نقش‌های متفاوتی را بازی کرده است. هرچند در هر نقشی، ویژگی‌های همان کاراکتر را به‌خود گرفته و میان هر ایفای نقش با دیگری فاصله و اختلاف است، اما در عین‌حال یک کیفیت مشترک هم، میان نقش‌آفرینی‌های او دیده می‌شود. انرژی و شوری در بازی پاچینو همواره موج می‌زند که ردش را در همه بازی‌های این بازیگر بزرگ می توانید پیدا کنید. چه وقتی جوان‌تر است و چه حالا که پا به سن گذاشته و فرتوت شده و چین و چروک‌های صورتش روز به روز بیشتر می‌شود. چه وقتی در نقش جوانی پرشور و برونگرا مانند «بعد از ظهر سگی» ‌قرار می‌گیرد و چه وقتی در هیبت یک سرکرده مافیایی در «پدرخوانده» با ابهت و سکوتی خواستنی ایفای نقش می‌کند.
به مناسبت تولد او فیلم‌هایی از این ستاره بزرگ که در نماوا برای تماشا در دسترس قرار گرفته‌اند را معرفی کرده‌ایم. فیم‌هایی که همگی می‌توانند پیشنهادهای جذاب و هیجان‌انگیزی برای تماشا در هر وقتی و با هر حالی باشند.

همچنین بخوانید:
۱۵ فیلم فوق‌العاده آل پاچینو که باید تماشا کنید

سه‌گانه پدرخوانده The Godfather

«پدرخوانده» را می‌توان دیده‌شده‌ترین و معروف‌ترین فیلم کارنامه بازیگری آل پاچینو دانست. او در نقش مایکل کورلئونه قهرمان شماره یک این سه‌گانه به‌یادماندنی است. پسر خوب خانواده‌ای مافیایی که برخلاف باقی اعضای خانواده نمی‌خواهد راه پدر را در پیش بگیرد و به‌جای فعالیت‌های مافیایی دل در گرو قانون‌مداری دارد. فیلم درحالی شروع می‌شود که او به همراه معشوقه‌اش به مهمانی عروسی برادرش آمده است. در لباس ارتش و در چند صحنه بعدتر مشخص می‌شود که برای ملحق شدن به ارتش چطور با مخالفت خانواده که از بزرگترین خانواده‌های مافایی هستند، روبه‌رو بوده.
مایک کورلئونه بعد از مرگ پدر ناگزیر مدیریت و ریاست تشکیلات مافیایی پدر را بر عهده می‌گیرد و در مناسبات قدرت خانواده حل می شود. در طول سه قسمت فیلم آن جوان روادار و قانون‌مدار در لباس ارتش بدل به مردی آرام و بی‌رحم می‌شود که برای حفظ خانواده و قدرتش باید تصمیماتی سنگدلانه بگیرد. شاید در میان همه دستورات جنایی که صادر می‌کند، حکم برادرش تکاندهدنه‌ترین و یکی از صحنه‌هایی که اوج بی‌رحمی او را نشان می‌دهد، وقتی باشد که در را به‌روی همسرش می‌بندد و به او جازه نمی‌دهد بچه‌هایشان را ببیند.
مایکل آرام و به مرور بدل به هیولایی غیرقابل پیش‌بینی می‌شود که البته فیلمساز مادام بر جذابیت‌هایش هم می‌افزاید. قسمت دوم «پدرخوانده» از قسمت‌های دیگر یک سر و گردن بالاتر است و می‌توان آن‌را ده‌ها بار به تماشا نشست. اگر سه‌گانه «پدرخوانده» را ندیده‌اید همین الان خواندن این یادداشت را رها کنید و به تماشای این اثر به‌یادماندنی بنشینید!

سرپیکو Serpico

هنوز هم استایل خاص آل پاچینو در قالب شخصیت سرپیکو مورد الهام قرار می‌گیرد و آن آرایش مو با ریش‌های پر و پیمان و عینک بزرگ را در خیابان‌های هر گوشه ای از دنیا می‌توانید ببینید و این به خوبی نشانگر عمق تاثیرگذاری شمایلی آل پاچینو در فیلم «سرپیکو» است.
پلیسی که علیه نظام فاسد و مافیایی همکارانش می‌شورد و حاضر نیست به هیچ قیمتی همرنگ جماعت شود. در دهه پرشور هفتاد میلادی «سرپیکو» فیلمی ضد نظام و ضد امپریالیسم است و تماشایش در این روزها پر از فساد خالی از لطف نیست. فیلمی افشاگرانه که نشانگر فساد درونی و سیستماتیک است و قهرمانش را قربانی قدرت و بالادستی‌ها می‌کند.
پاچینو برای این فیلم هم نامزد اسکار شد اما نتوانست آن را به‌دست بیاورد.

بوی خوش زن Scent of a Woman

یکی از تمجیدشده‌ترین نقش‌آفرینی‌های آل پاچینو که برای او اسکار را هم به‌ ارمغان آورد. حتی اگر فیلم را هم ندیده باشید، احتمالا جایی گذرتان به آن صحنه معروف رقص تانگوی سرهنگ اسلید نابینا با دختر جوان خورده است. این یکی از همان نقش‌آفرینی‌های پرشور و برونگرایانه آل پاچینو است که نقش سرهنگ میانسالی را بازی می‌کند که بینایی‌اش را از دست داده اما ذره‌ای از علاقه و ولعش به زنان کم نشده است و آن‌قدر با زنان حشر و نشر داشته که بدون دیدنشان هم می‌تواند جذابیت‌های آنان را دریابد. سرهنگ یک نوع شوخی‌طبعی خاص هم دارد که تماشاگر را شیفته خود می‌کند.
پاچینو به‌خوبی از پس ایفای نقش یک انسان نابینا و درعین حال حریص برآمده است. خیرگی‌های او و مکث‌هایش به‌یادماندنی هستند. او در حالی با «بوی خش زن» دوباره به کانون توجه بازگشت که سال‌های متمادی از جریان اصی سینما دور بود، فیلم‌های بدی بازی کرده و انتقادات زیادی به او می‌شد و در اعتیاد دیوانه‌وار داشت خودش را به فنا می‌داد.

مخمصه Heat

یکی از خاص‌ترین فیلم‌های کارنامه کاری آل پاچینو و تاریخ سینما که در آن در مقابل غول بازیگری دیگر دوران خود یعنی رابرت دنیرو نقش‌آفینی کرد. پاچینو در نقش پلیس و دنیرو در قامت تبهکار. پاچینو در «مخمصه» ‌شمایل متفاوت و کمتر دیده‌شده‌ای از یک پلیس را به تصویر می‌کشد. همانطور که دنیرو هم تبهکار متفاوتی در میان فیلم‌های آمریکایی است.
صحنه مکالمه رودر روی این دو در رستوران یکی از ماندگارترین سکانس‌های تاریخ سینما است که سال‌ها طول کشید تا دوباره شبیهش ساخته شود. آل پاچینو در حالی در «مخمصه» ‌ایفای نقش می‌کند که در اوج شکوه خود و در قله دوران بازیگری‌اش قرار دارد.

مرد ایرلندی The Irishman

آخرین شاهکاری که پاچینو از خودش در تاریخ سینما به‌جا گذاشته است. درحالیکه حالا سنش بالا رفته با استفاده از تکنولوژی‌های کامپیوتری چهره او را جوان کرده‌اند و هرچند در راه رفتن و بعضی از حرکاتش فرتوتی دوران پیری دیده می‌شود اما کماکان پر از شور و هیجان جوانانه است و انرژی زیادی از بازی خود به تمام فیلم ساطع می‌کند.
«مرد ایرلندی» یکی از خاص‌ترین فیلم‌های اسکورسیزی بزرگ هم محسوب می‌شود. فیلمی که اصلا گسترده و حد و اندازه‌اش با هیچ اثر دیگری در سال‌های اخیر سینمای آمریکا برابری نمی‌کند و به یک معجزه می‌ماند.

تاجر ونیزی the merchant of venice

بازی گیرا و جذاب آل پاچینو در این فیلم نتیجه سال‌ها تاش و کار حرفه‌ای او روی صحنه تئاتر است. شاید تماشاگران ایرانی این نکته را ندانند اما آل پاچینو در عرصه تئاتر هم کارنامه‌ای به پرباری سینما دارد و نقش‌های ماندگاری را از خود به‌جا گذاشته است. «تاجر ونیزی» اقتباسی از نمایشنامه شکسپیر با همین نام است.
این یکی از فیلم‌های متفاوت کارنامه آل پاچینو است. کاراکتر او در «تاجر ونیزی» نمونه استثنایی محسوب می‌شود که شبیه به آن را در سینما کمتر اجرا کرده. با لباس‌هایی کلاسیک و هیبتی قرن شانزدهمی که ظاهر متفاوتی به او می‌بخشد و تصویر بدیعی از آل پاچینو می‌سازد. نکته مهم درباره بازی او این است که برخلاف همیشه سعی دارد آن شور همیشگی را درونی کند و در اجرای اکت‌ها از خودش خست به‌خرج می‌دهد.
«تاجر ونیزی» در بستر سرگذشت یک یهودی رباخوار در قرن ۱۶ که در شهر ونیز زندگی می کند، وضعیت اسفبار معیشت یهودیان، فشارهای کلیسا و سلب حقوق پایه یهودیان را به تصویر می کشد. علی رغم نمایش ظلم و ستم مسیحیان افراطی به یهودیان، در این فیلم چهره ی خبیثی از سوژه ی یهودی دیده می شود که سخت در پی انتقام گرفتن از مسیحیان است. شایلاک یهودی، در ازای وام ربوی که به آنتونیوی مسیحی داده، یک پوند از گوشت بدن او را بعنوان وجه التزام وامش طلب می کند و …

وکیل مدافع شیطان The Devil’s Advocate

یک فیلم معمایی و الهادی پیچیده و غافلگیر کننده که بسیار رئالیستی شروع اما هرچه جلوتر می‌رود عجیب و غریب‌تر می‌شود. آل پاچینو هرچند در این فیلم نقش اصلی را بر عهده ندارد اما یکی از مهم‌ترین نقش‌های مکمل خود را ایفا می‌کند. نقشی خاص: شیطان.
بله او به راستی در این فیلم در لوای شیطان ظاهر می‌شود و خب چه کسی بهتر از آل پاچیو برای ایفای چنین نقشی. با همه انرژی و اکت‌های پرطمطراقی که می‌توانند هر عمل قبیحی را در نظر زیبا جلوه دهند. پاچینو در این فیلم کنش‌گر اصی ماجرا است. اوست که قهرمان را به‌دام می‌اندازد و زندگی‌اش را مرحله به مرحله به سوی نابودی سوق می‌دهد.
«وکیل مدافع شیطان» با وجودیکه در ناف نیویورک و عصر مدرن می‌گذرد اما به خوبی یک داستان دیرینه الهیاتی را امروزی می‌کند و یک شیطان واقعی و باورپذیر و البته ترسناک می‌سازد. پایان بندی فیلم حس بسیار عجیبی به تماشاگر می‌دهد و یقه او را می‌چسبد.

سیزده یار اوشن Ocean’s Thirteen

سری فیلم‌های «اوشن» از جمله آثار سرقتی بسیار محبوب به‌حساب می‌آیند که با داستانی هیجان‌انگیز و غافلگیری‌های پی در پی هر تماشاگری را به خود علاقمند می‌کنند. آل پاچینو در سری سوم این فیلم در یک نقش فرعی ظاهر می‌شود. او البته قطب شر ماجراست. یک سرمایه‌دار بزرگ و کلاهبردار تمام عیار که یاران اوشن قرار است به‌جانش بیفتند و دخلش را بیاورند. حضور پاچینو در هیبت یک بدمن متمول جذاب و گیراست.

پسر هیچ‌کس The Son of No One

یکی دیگر از فیلم‌های متاخر آل پاچینو که باز هم نقشی فرعی را در آن ایفا می‌کند: او کاراگاهی است که سال‌ها قبل رای به بسته شدن پروده‌ای داده که اطلاعات فاش نشده‌ای از آن دارد و حالا بعد از بیش از پانزده سال سروکله پرونده دوباره پیدا شده و کاراگاه‌های جوانتری دارند پیگیر آن می‌شوند. فیلم براساس کتابی به همین نام، نوشته‌ی مونتیل می‌باشد.

مردمی که من می‌شناسم people i know

یکی از فیلم های افشاگرانه درباره پشت پرده‌ی سیاست و آلوده بودن سیاستمداران و زد و بندهای کثیف که در شیوه ی پرداخت داستان و نوع شخصیت ها، شباهت زیادی به فیلم های افشاگرانه ی دهه ی هفتاد امریکا پیدا می‌کند. خصوصا یادآور «همه مردان رئیس جمهور» است.
«الی وورمن» (پاچینو)، کارگزار مطبوعاتی و متصدی روابط عمومی، با آن که در اوج زندگی حرفه ای خود قرار دارد، ولی سال ها پرکاری و سیگار کشیدن و نوشیدن مدام و تنش موجود در روابط کاری، به شدت به جسم و روحش صدمه زده است. با این حال باید خود را برای مراسمی بزرگ آماده کند و در خلال این آماده‌سازی تسویه حساب‌هایی شخصی به جا بیاورد…

گاتی Gotti

جان گاتی یکی از تبهکاران بدنام تاریخ می باشد که فعالیت هایش را در نیویورک پیگیری می‌کرد. وی از دوران نوجوانی با قاچاق مواد مخدر به دنیای تبهکاران وارد شد و پس از مدتی با قتل رئیس خاندان مافیایی « گامبینو» توانست بر صندلی ریاست بنشیند و فعالیت‌های خلافکارانه اش را گسترش دهد. گاتی اما برخلاف دیگر روسای مافیایی که کمتر در محافل عمومی دیده می شدند، به دوربین و رسانه علاقه فراوانی داشت و خوشتیپ بودنش هم باعث شده بود تا همواره سوژه رسانه ها باشد. وی طی دوران فعالیتش سه اتهام بزرگ را تجربه کرد که او را پای میز محاکمه نشاند.
آل پاچینو نقش کمرنگی در این فیلم دارد و حضورش صرف اینکه فضای مافیایی فیلم نسبتی فرامتنی با «پدرخوانده» پیدا کند، اهمیت می‌یابد.

دارزن Hangman

یک فیلم جنایی دیگر به کارگردانی جانی مارتین که سناریوی آن را چارلز هاتینگر و مایکل کیسی نگاشته‌اند. باز هم آل پاچینو در لوای یک کارگاه در آن حضور می‌یابد که در کنار همکارش باید به‌دنبال یک قاتل سریالی بگردند که با کاراگاهان به واسطه یک بازی ارتباط برقرار می‌کند و آن‌ها را به‌دنبال خود می‌کشاند. حالا یک آل پاچینو میانسال را در قالب پلیس می‌بینیم که کماکان جذاب و هیجان‌انگیز است.

پترنو paterno

فیلمی محصول شبکه اچ بی او که داستان زندگی جو پترنو، یکی از موفق‌ترین مربیان فوتبال آمریکایی در کالج را روایت می‌کند که با اتهام کودک‌آزاری مواجه می‌شود و از کار خود اخراج شده و مشکلات زیادی در زندگی‌اش پیدا می‌کند.
آرامش و ملالی که پاچینو در بازی خود وارد می‌کند و اصلا کیفیت بازی او یک سر و گردن از بقیه عناصر فیلم بالاتر است و کیفیت فیلم را ارتقا می‌بخشد.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته فیلم های آل پاچینو را در نماوا ببینید اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.