مجموعه فیلم‌های مکس دیوانه Mad Max در ابتدا از سال ۱۹۷۹ با فیلم کلاسیکی با همین نام و سال ۱۹۸۱ با نام مکس دیوانه ۲: جنگجوی جاده Mad Max 2: The Road Warrior با بازی مل گیبسون در نقش اصلی ساخته شده‌اند. این دو فیلم جزو فیلم‌های اول در مجموعه فیلم‌های اکشن پسارستاخیزی اثر جرج میلر بودند. در ادامه، در سال ۱۹۸۵ فیلم مکس دیوانه: در آن سوی تاندردوم Mad Max Beyond Thunderdome ساخته شد. ۳۰ سال بعد، مکس دیوانه: جاده خشم Mad Max: Fury Road در سال ۲۰۱۵ اکران شد. در ادامه حقایق جالبی از این فیلم و پشت صحنه‌های آن را شرح می‌دهیم که هم برای طرفداران مجموعه و هم کسانی که زیاد این فیلم‌ها را دنبال نکرده‌اند جالب خواهد بود.

جرج میلر نویسنده/کارگردان این مجموعه، پزشک بخش اورژانس در بیمارستانی در سیدنی استرالیا بوده است

به دلیل وجود چنین تجربه‌ای، بسیاری از قسمت‌های جراحت در این مجموعه بر اساس شواهد و درمان بیمارانی که به میلر مراجعه کرده‌اند ساخته است. در منطقه روستایی که جرج میلر کودکی خود را آنجا سپری کرد نیز تصادف‌های زیادی رخ می‌داد و میلر جوان شاهد بسیاری از آنها بود. به منظور کمک به ساخت دو فیلم اول، میلر سه ماه مشغول پاسخگویی به تماس‌های اورژانسی بود و بایرون کندی یکی دیگر از تهیه‌کنندگان فیلم با ماشین اورژانس رانندگی می‌کرد.

چهارده ماشین در طی ساخت اولین فیلم نابود شدند

تهیه‌کنندگان فیلم پس از پایان فیلم‌برداری قصد فروش فورد فالکون ماشین مشهور مکس را داشتند، اما چون هیچکس به خرید آن علاقه‌ای نشان نداد، این ماشین را به موری اسمیت، تعمیرکار خودرو در پشت‌صحنه اهدا کردند. میلر برای فیلم دوم، این ماشین را از اسمیت خریداری کرد. این ماشین دوباره آسیب‌های زیادی دید، اما بار دیگر سر پا شد. این فورد فالکون در فیلم در آن سوی تاندردوم دیده نشد، اما ابتدا در موزه‌ای در انگلیس و بعد در میامی به نمایش گذاشته شد. در نهایت این فورد حضور کوتاهی در جاده خشم پیدا کرد.

مل گیبسون به صورت اتفاقی برای نقش مکس تست داد

این بازیگر آمریکایی، دوستش استیو بیزلی (که بعد نقش Jim “Goose” Rains را بازی کرد) را به محل تست بازیگری رسانده بود، اما صورت زخمی او که اثر یک دعوای حسابی بود جلب‌ عوامل فیلم را به خود جلب کرد. تهیه‌کنندگان به دنبال یافتن بازیگران «عجیب» برای نقش‌های فیلم بودند. بنابراین از چهرهٔ زخمی گیبسون چند عکس گرفتند و از او خواستند پس از بهبود صورتش دوباره به آنجا برود. همین موضوع باعث شد نقش اصلی به او برسد. اما این داستانی است که گیبسون تعریف کرده و میلر آن را رد می‌کند. داستان ساختگی دیگری که از این فیلم شنیده شده مربوط به مرگ یکی از بدلکاران سر صحنه است، اما دیل بنچ تاکنون زنده و سرحال بوده است.

مکس دیوانه برای دو دهه جزو سودمندترین فیلم‌های تمام دوران بود

این موضوع بر اساس بودجه ساخت و میزان فروش فیلم برآورد شده است. هزینه ساخت فیلم حدود ۴۰۰ هزار دلار استرالیا بود و فروش جهانی آن به بیش از ۱۰۰ میلیون‌ دلار رسید. بالاخره در سال ۱۹۹۹، فیلم پروژه جادوگر بلر The Blair Witch Project این رکورد را از آن خود کرد. موفقیت جهانی مکس دیوانه Mad Max با وجود ممنوعیت اکران آن در استرالیا کشور محل ساختش (به دلیل شباهت اتفاقی بین یکی از مرگ‌های فیلم و یک حادثه واقعی در نیوزلند) و دوبلهٔ دیالوگ‌های بازیگران برای فهم بهتر مخاطبان در آمریکا، رقم خورد. این فیلم در آمریکا به دلیل مسائلی که در توزیع آن رخ داد، تنها ۸ میلیون دلار فروش داشت. با این وجود مکس دیوانه Mad Max به یک فیلم کالت کلاسیک تبدیل شد و بالاخره در سال ۲۰۰۰ موفق شد با موسیقی متن اصلی‌اش اکران شود.

مسائل مالی دلیل اصلی انتخاب فضای داستان در آینده بود

میلر توضیح داد: «حقیقت این بود که چون بودجه کافی برای ضبط اولین فیلم مکس دیوانه Mad Max در فضا و خیابان‌های مدرن را نداشتیم، مکانی متروک با ساختمان‌های کلنگی را بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای انتخاب کردیم تا دیگر به خیابان‌ها، ساختمان‌ها و ماشین‌های مدرن نیازی نداشته باشیم. برای توضیح این جهان متلاشی، تنها این شرح را قرار دادم: «چند سال پس از الان»». سرانجام همین شرح ساده به توضیحی برای تمام فیلم‌های این مجموعه تبدیل شد.

جنگجوی جاده عنوان آمریکایی مکس دیوانه ۲ بود

چون فرض بر این بود که بسیاری از مخاطبان آمریکایی نسبت به فیلم اول آشنایی زیادی ندارند، این عنوان برای فیلم انتخاب شد. برای بیشتر کردن فضای پسارستاخیزی فیلم، میلر از بحران نفتی استرالیا در دهه ۷۰ میلادی الهام گرفت. او گفت: «من در شهری زیبا و آرام نزدیک ملبورن ساکن بودم. در مدتی که دچار بحران نفتی بودیم و تنها کارمندان اورژانس، آتش‌نشان‌ها، کارکنان بیمارستان و پلیس‌ها می‌توانستند بنزین بزنند، اولین درگیری‌ها در این شهر آرام تنها ده روز بعد رخ داد. با خودم فکر کردم: «اگر این اتفاق ۱۰ سال بعد رخ می‌داد چه؟».

تقریبا ممکن بود در آن سوی تاندروم ساخته نشود

فروش بالا و استقبال منتقدان از جنگجوی جاده The Road Warrior، ساخت دنبالهٔ آن را اجتناب‌ناپذیر می‌کرد. اما میلر تحت‌تأثیر مرگ دوست و همکار قدیمی‌اش برایان کندی در یک حادثه هوایی در سال ۱۹۸۳ قرار گرفته بود. میلر گفت: «من تمایلی به ادامه نداشتم، اما به نوعی نیاز بود تا برای گذشتن از این شوک و اندوه کاری انجام شود». جرج اوگیلوی یکی از دوستان میلر در کنار او به‌عنوان کارگردان حضور پیدا کرد. هرچند بودجه اختصاص یافته برای این فیلم چندین برابر بودجه جنگجوی جاده بود، اما فیلم سوم که در سال ۱۹۸۵ اکران شد، فروش کمتری داشت.

تینا ترنر انتخاب ایده‌آل جرج میلر برای بازی در نقش آنتی انتیتی در فیلم سوم بود

تینا ترنر تا پیش از سال ۱۹۸۵، تنها در دو فیلم موزیکال بازی کرده بود؛ تامی Tommy و گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل Sgt. Pepper’s Lonely Heart’s Club Band. میلر دلیل این انتخاب غیرمعمول را چنین توضیح داد: «یکی از دلایل اصلی انتخاب ترنر این بود که او به‌عنوان یک شخصیت مثبت شناخته می‌شد. معمولا کسی تصور نمی‌کرد که تینا ترنر یک شخصیت پلید باشد. تصور ما از ترنر یک ذات مثبت است. این همان چیزی است که ما می‌خواستیم. حس ما این بود که او می‌تواند در این قالب بسیار تراژیک‌تر دیده شود. اما مهم‌تر از این، زمانی که مشغول نوشتن این شخصیت بودیم، به صورت مختصر او را «کسی شبیه به ترنر» توصیف می‌کردیم؛ حتی بدون اینکه به تست گرفتن از او فکر کنیم. ما دنبال زنی بودیم که قدرت و جذابیت زیادی داشت و کسی بود که می‌توانست تمام این کیفیت‌ها را یکجا داشته باشد یا بتواند بروز دهد. ما به دنبال یک نجات‌یافته بودیم». با وجود استقبال خوبی که از بازی او در این فیلم شد، ترنر تنها در یک فیلم دیگر جلوی دوربین رفت؛ حضوری کوتاه در آخرین قهرمان اکشن Last Action Hero در سال ۱۹۹۳.

میلر قصد داشت در دهه ۹۰ میلادی فیلم چهارم را بسازد

استارت پیش تولید یکی از نسخه‌های مکس دیوانه Mad Max ۴ در سال ۱۹۹۷زده شد، اما فیلم‌برداری آن به دلیل حوادث ۱۱ سپتامبر و جنگ عراق به تعویق افتاد. میلر در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱ دو فیلم موفق خوش قدم Happy Feet را ساخت و به یکی از گزینه‌های روی میز برای کارگردانی لیگ عدالت Justice League تبدیل شد. وقتی گیبسون اواسط سال ۲۰۰۰ از این پروژه خارج شد، توجه میلر به هیث لجر هم‌وطن استرالیایی‌اش برای ایفای نقش اصلی جلب شد. متأسفانه این همکاری به دلیل مرگ دلخراش لجر هرگز شکل نگرفت و تام هاردی برای بازی در جاده خشم انتخاب شد. شایعاتی مبنی بر بازسازی فیلم‌های مجموعه در چهارمین فیلم به گوش می‌رسید، اما انتشار داستان مصور پیش‌ درآمد تقریبا هم‌زمان با اکران فیلم ثابت کرد که اتفاقات فیلم چهارم در ادامهٔ در آن سوی تاندردوم هستند.

جاده خشم استوری‌برد مشخصی نداشت

فیلم‌نامه مصور یا استوری‌برد خاصی برای این فیلم مد نظر قرار داده نشده بود. در عوض میلر و برندن مک‌کارتی همکار نویسندهٔ او که یک نویسنده هنرمند داستان‌های کمیک است، هزاران پنل به سبک داستان‌های کمیک ساختند تا صحنه‌های فیلم‌برداری را نسبت به آنها دنبال کنند. مک‌کارتی با کمیک بریتانیایی‌اش به نام ۲۰۰۰A.D و نوشتن فیلم‌نامه درد Dredd شناخته می‌شد. خط داستان معروف زمین نفرین‌شده Cursed Earth در درد Dredd یکی از اصلی‌ترین منابع الهام‌بخش میلر در ساخت اولین فیلم‌های مکس دیوانه بود. مک‌کارتی لطف میلر را با کشیدن داستان استرالیایی اُز Oz در اواخر دهه ۸۰ میلادی پاسخ داد. این تبادلات الهام‌بخش بار دیگر با استفاده از اقتباس‌هایی از ۲۰۰۰A.D در جاده خشم دیده شد.
این مقاله برگرفته از نوشته سب پاتریک در سایت bbcamerica.com است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته حقایقی که احتمالا درباره فیلم های مکس دیوانه Mad Max نمی‌دانستید اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.