ترکوئیز جونز (با بازی فوق‌العادهٔ نیکول بِهاری) شخصیت اصلی میس جونتینت Miss Juneteenth اولین فیلم بلند چنینگ گادفری پیپلز در مقام نویسنده و کارگردان است. دو مرد با خصوصیات متفاوت خواستار شکل‌گیری یک رابطه عاطفی با ترکوئیز هستند. بیکن (اکرون واتسون) رئیس شغل نیمه‌وقت او در سردخانه و رانی (کندریک سمپسون) پدر فرزند نوجوان او کایی (الکسیس چیکاز) که مدام باعث ایجاد نارضایتی و کشمکش با مادرش می‌شود. ترکوئیز در حالی که لباس قرمز درخشانش را به تن دارد، تاج مسابقات دختر شایسته روی سرش است و سیگار می‌کشد، روی راه‌پله‌های جلوی خانه نشسته است. هیچ جمله‌ای در این صحنهٔ کوتاه شنیده نمی‌شود، اما بهاری تمام چیزی که نیاز است بدانیم را به ما نشان می‌دهد. با نگاه به دستان و چهرهٔ او متوجه می‌شویم که چه در سرش می‌گذرد؛ سختی‌های یک مادر مجرد، تمایل او به نشان دادن راه متفاوتی از مسیری که دخترش در آن قدم گذاشته و نیاز او به رسیدن به چیزهای بیشتر در زندگی. میس جونتینت Miss Juneteenth پر از لحظه‌های این‌چنینی است که وابسته به مهارت کارگردانی پیپلز و بازی بهاری برای ساخت پرتره‌ای ساده و در عین حال اغفال‌کننده از زندگی و مقام سیاه‌پوستان در تگزاس است.
میس جونتینت Miss Juneteenth فیلمی است که با زیبایی ملیح و سادگی‌اش داستان زندگی ترکوئیز به‌ عنوان یک مادر با مشغله‌های مربوط به خودش، فقر و سرازیر کردن رویاهایش بر سر دخترش کایی (که هیچ تمایلی به دنبال کردن راه مادرش زمانی که هم‌سن او بود و شرکت در مسابقات دختر شایسته ندارد) را ترسیم می‌کند.

همچنین بخوانید:
نقد فیلم You Should Have Left – فیلمی دلهره‌آور و سرگرم‌کننده

گاهی نیز با مسائل جزئی روبرو می‌شویم. آیا کایی در این مسابقه برنده می‌شود؟ آیا رابطه میان مادر و دختر به‌خاطر اختلاف‌نظرهایی که دارند از هم گسسته می‌شود؟ آیا ترکوئیز روابط عاطفی را به مسیر اصلی زندگی‌اش ترجیح خواهد داد؟ اما پیپلز رفتار صمیمی و خالصانه‌ای با شخصیت‌هایش دارد که به آنها قدرت می‌دهد.
جونتینت یکی از تعطیلات آمریکا برابر با ۱۹ ژوئن است که دو سال و نیم پس از اعلامیه آزادی بردگان در تگزاس جشن گرفته شد. چیزی که میس جونتینت Miss Juneteenth را از جذاب بودن به موضوعی مکاشفه‌آمیز تبدیل می‌کند، قدرت آن در ساخت داستان‌هایی درباره زندگی سیاه‌پوستان تگزاس است.
این فیلم سعی ندارد بیانیه‌ بزرگی درباره معنی سیاه‌پوست بودن در آمریکای امروز را ارائه دهد. در عوض، تنها ناظر زندگی روزانهٔ این قشر از جامعه است. پیپلز فضای کافی برای انسان بودن، اشتباه کردن، ناامید کردن خود و دیگری برای رسیدن به لذت را در اختیار شخصیت‌هایش قرار داده است. اما بیش از هر چیز، یکی از نکات بسیار جذاب این فیلم، رابطهٔ میان ترکوئیز و کایی به عنوان مادر و دختر داستان است.
زمانی که یک مادر مجرد حریصانه رویاهای خودش را به دخترش تلقین می‌کند بدون اینکه دربارهٔ اشتیاق اصلی او بداند، چه اتفاقی می‌افتد؟ چنین روایتی می‌تواند از یک مسیر تاریک و جایی که روابط از همه گسسته شده‌اند سر در بیاورد. اما این فیلم بیشتر دوست دارد روی زیبایی مراقبت و شناخت دو طرفه تأکید کند.

بی‌شک، چیزی که فیلم را سر پا نگه داشته، نیکول بهاری است. طی چندین سال گذشته، بهاری نقش‌آفرینی‌های بیادماندنی در فیلم‌هایی مثل ۴۲ ۴۲ و سریال آینه سیاه Black Mirror قسمت افعی‌ها ضربه می‌زنند Striking Vipers داشته است. میس جونتینت Miss Juneteenth گواهی استعداد بی‌حدواندازهٔ او در بازیگری است. با نشانه‌هایی که در داستان پیپلز و روش بازی بهاری وجود دارد، کاملا متوجه شخصیت واقعی ترکوئیز در گذشته و چیزی که امروز است می‌شویم. فیزیک بدنی او محکم، آهسته و سنجیده است. صدای ملایم او لهجه آمریکای جنوبی را دارد. نگاهش به‌خاطر سابقه‌ٔ او که در هر حرکت و کلامش می‌درخشد، سنگین است. زمانی که ذهن ترکوئیز مشغول کاویدن اتفاقات گذشته که سرنوشت او را به مسیر دیگری حرکت داد می‌رود، متوجه می‌شویم که زندگی کنونی او طبق چیزی که برایش نقشه کشیده بود پیش نرفته است. پیپلز هم عاقبت شیرینی برای او در نظر نگرفته، اما پایانی روراست و واقعی از این شخصیت را در مسیری جدید به همراه دخترش نشان می‌دهد. میس جونتینت Miss Juneteenth جدا از تجلیل مسیر خاص زندگی یک سیاه‌پوست، تصویر شگرفی از معنی زندگی به مسیری کامل و بدون عذرخواهی را به تصویر کشیده است.
این مقاله برگرفته از نوشته آنجلیکا جین باستین در سایت vulture.com است.

نظر سایر منتقدان درباره این فیلم چیست؟

ریچارد ویتاکر | The Austin Chronicle

چنینگ گادفری پیپلز در این فیلم قابل‌توجه، صمیمی و به نوعی غمگینش، هر دو سوی این کشمکش میان‌نسلی را به نمایش گذاشته است. نکته بسیار خاص دربارهٔ این فیلم این است که او از هرگونه صحنه‌سازی دوری کرده است.

آلن ان‌جی | Film Threat

درخشندگی میس جونتینت Miss Juneteenth در لطافت و ظرافت آن است.

لوویا گیارکیی | The New York Times

این فیلم به جای اینکه تنها به شرح حال هزاران روشی که زنان سیاه‌پوست برای بودن در اجتماع به کار بردند بپردازد، فراتر می‌رود و نشان می‌دهد این زنان و دختران سیاه‌پوست چطور در دنیایی که باعث ناامیدی آنها شده از یکدیگر حمایت می‌کنند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته نقد و بررسی میس جونتینت Miss Juneteenth ـ یک فیلم زیبا که ارزش ستایش کردن دارد اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.