مطمئناً به زودی شاهد تغییرات جدیدی در دایره کلام منتقدان خواهیم بود و با عباراتی مثل این فیلم خیلی تکراری است یا مثل برنامه‌های فوق‌العاده بعد از مدرسه است روبرو خواهیم شد و ممکن است بشنویم که این فیلم تارنتینویی است. همچنین احتمال خیلی بالایی هست که عباراتی مثل “برای ماندن در خانه یا وقت کشی در قرنطینه مناسبه” را در توصیف ژانرهای تکراری و دم دستی بشنویم که ممکن است مخاطبان ژانرهای بدون تقاضا را به خود جذب کند که در جستجوی هر چیز جدیدی برای تماشا در دوران قرنطینه خانگی هستند.
و هنگامی که صحبت از این موضوع می‌شود، نام اثر Paydirt از نویسنده وکارگردان کریستین سزما می‌درخشد.
فیلمی کاملا معمولی که گاها مواردی در هم برهم و سرگرم کننده از میان عناصر آثار گای ریچی، استیون سودربرگ و بله، کوئنتین تارانتینو در آن به کار برده شده است. Paydirt یک درام جنایی با صحنه‌هایی از طنز تلخ است که احتمالاً اگر حواستان به چیزهای دیگر پرت باشد از آن لذت خواهید برد. مثلا وقتی که دارید باقیمانده‌های غذا را در مایکروویو گرم می‌کنید، به حیوانات خانگی‌تان غذا می‌دهید و یا ماسک صورتتان را می‌شویید و متمرکز بر نقوص موجود در طرح آن نیستید.
سزما نقش های اصلی فیلم خود را با نام های the Brit انگلیسی (لوک گاس) ، the Brains مغز (مایک هاتون) ، the Brawn قلدر (پلاسلون) و … معرفی می کند تا بتوانید بدون نیاز به حفظ کردن اسامی آنها فیلم را دنبال کنید.

همچنین بخوانید:
نقد فیلم تسلا Tesla – قهرمان تنهای نبرد الکتریسیته

این فیلم همچنین نیازی به معرفی کلانتر و مرد قانون ویلیام تاکر نمی‌بیند اما این فقط به این دلیل است که وقتی او را برای اولین بار می بینیم او لباس فرم پوشیده است.
Paydirt در اطراف دره کواچلا پر شده و با صحنه دستگیری Brit توسط کلانتر تاكر در طی یك حمله مواد مخدر شروع می شود که البته اصلا برای تاكر خوب پیش نمی‌رود چون او و نیروهایش همگی رسوایی به بار می‌آورند و در این حادثه مردم زیادی می‌میرند و فقط مقدار کمی ماری جوانا کشف و ضبط می‌شود.
بروكس تنها شش سال را در زندان می‌گذراند و بعد از آن ماری جوانا قانونی می‌شود. مأمور محافظ زیبای او (میرتا میشل) به طرز حیرت‌انگیزی مهربان است و چنان ملایم است كه حتی بی‌توجه‌ترین بینندگان نیز به این موضوع پی می‌برند. در همین حین شرکای سابق بریت هم برای پس گرفتن 33 میلیون دلاری که از یک کله گنده مکزیکی قاچاقچی مواد مخدر سرقت کرده بودند (جی مونتالوو) نقشه می‌ریزند. مسلما این آدم کله گنده هم سود خودش را می‌خواهد.
این فیلم با وجود برخی از ادیت‌های چشمگیر و نکات کنایه دار، در برخی صحنه‌ها مانند ورود غیرقانونی به انبار نگهداری مواد مخدر با سرعت ثابتی جلو می‌رود که معمولاً در سناریوهایی این چنینی هیجان انگیزتر از این هستند.

با این وجود، زمان طولانی فیلم به طرز قابل ملاحظه‌ای سرگرم کننده است و شاید تا حد زیادی به دلیل کشمکش‌های جدی و در عین حال کمدی میان بین اعضای باند بروکس است که همگی از میان بازیگران خوب انتخاب شده اند. این باند گروهی از افراد بدنام شامل Babe (موریل تلیو) و badass(ورونیکا بوزمن) است که از گول زدن بچه‌های ناآگاه و وارد کردن آنها به فضای کاری خود لذت می‌برند. اگر بخواهیم قضاوتی منصفانه داشته باشیم سزما در این فیلم معمایی هوشمندانه را در مورد 33 میلیون دلار گمشده مطرح می‌کند.
گاس شخصیتی با اعتماد به نفس بالا دارد که از او انتظار می‌رود و از تهیه کنندگان این فیلم هم هست. وال کیلمر در فیلم paydirt خیلی بیشتر از چیزی که لایق فیلم هست، نیرو می‌گذارد و صحنه‌های نابی را از خود به جای گذارد مثل زمانی که تاکر دید زدن‌های غیرقانونی او از بروکس را در حال گفتگو با وکیل جدید قطع می‌کند (انتخاب بازیگر نقش وکیل هم جالب است، بازی فوق العاده مرسدس کیلمر فرزند کیلمر در زندگی واقعی). تنها یک مشکل هست و آن هم زمانیکه کلمات دریای سالتون در طول دقایق آغازین فیلم مطرح می شود، ممکن است انتظار فیلمی ارزشمند همچون “دریای سالتون” دی جی کاروسو را داشته باشید. این درام محصول سال 2002 است که تا حد زیادی دست کم گرفته شده و یکی از بهترین اجراهای کیلمر را به نمایش گذاشته است. متأسفانه زمان زیادی طول نمی‌کشد که همه این انتظارات از بین بروند.

منبع سایت variety نویسنده Joe Leydon

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته نقد و بررسی فیلم Paydirt – وال کیلمر در یک درام جنایی تکراری اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.