نقد و بررسی The 40-Year-Old Version- اولین تجربه‌ی کارگردانی رادا بلنک
اولین تجربه‌ی کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی رادا بلنک، نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version فیلمی بسیار صمیمی از آب درآمده است. فیلمی که به احتمال زیاد هنرمندانی که در این حرفه با چالش‌های زیادی مواجه‌اند، با آن ارتباط زیادی برقرار کنند. این فیلم فراتر از روایت‌های معمول این ژانر رفته و داستانی دربارهی عطش و علاقه‌ی هنرمندان و درهای بسته‌ای که با آن مواجه شده و سختی‌های راهی که انتخاب کرده‌اند است. بلنک فیلم را از روی راهی که خودش طی کرده و تجربیاتی که پشت سر گذاشته روایت کرده است، در نتیجه با فیلمی صادقانه و در عین حال احساسی طرف هستیم. علاوه بر این او در این فیلم رپ هم می‌کند، کاری که اتفاقا در آن خوب هم هست!
بلنک در این فیلم کمدی که می‌توان گفت بر اساس زندگی خودش است، در نقش نسخه‌ای کمی متفاوت از خودش جلوی دوربین رفته است؛ فیلم‌نامه‌نویس و برنده‌ی جایزه‌ی ۳۰ فرد زیر ۳۰ سال، جایزه‌ای ارزشمند که به هنرمندان تئاتر از سرتاسر دنیا داده می‌شود. با این حال ده سال از وقتی که او این جایزه را برده است می‌گذرد و در سال‌های بعد از آن، او از نظر حرفه‌ی کاری حرف زیادی برای گفتن نداشته است. حالا که به تولد چهل سالگی‌اش نزدیک می‌شود، رادا به آن چیزی که در نظر داشته تبدیل نشده است، بلکه تنها یک معلم تئاتر دبیرستان است که مشکلات مختلفی سر راهش قرار دارند. حالا تمام امیدش برای رسیدن به چیزی که همیشه در نظرش داشته است، در نمایش جدیدش، خیابان هارلم، جمع شده است. داستان این نمایش دربارهی یک مغازه‌ی معمولی است که صاحبان آن سیاه‌پوست هستند.
همچنین بخوانید:
نقد و بررسی خودجوش Spontaneous – یک فیلم نوجوانانه خنده‌دار و هوشمندانه
رادا با نمایش خیابان هارلم دو راه پیش رو دارد: یا باید نمایش‌اش را در تئاتر کوچکی در محله‌شان نمایش دهد، که پول کمی برایش به همراه خواهد داشت و یا اینکه باید با تهیه‌کننده‌ای به نام جی.وایتمن با بازی رید بیرنی همکاری کند، کاری که ممکن است از نظر مالی برای او خوب بوده اما آزادی‌اش را از او بگیرد. هر دو این گزینه‌‌ها منطقی هستند، یکی کنترل کامل بر روی آثارش را به او داده و دیگری پول خوبی برای او به همراه دارد، اما گذشتن از هر کدام از این پیشنهادها کار ساده‌ای نیست. وقتی کار رادا با وایتمن به خشونت و دعوا می‌کشد، او شانسش را برای پیدا کردن تهیه‌کننده‌ای برای نمایشش از دست می‌دهد. این اتفاق یک راه سوم که کمی غیرمعمول است را پیش پای او می‌گذارد: اینکه رپ بخواند!
بلنک هم در نقش بازیگر و هم در نقش کارگردان در فیلم نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version چالش‌هایی که هنرمندان درجه پایین‌تر با آن دست و پنجه نرم می‌کنند را به زیبایی به تصویر کشیده است. رادا به عنوان یک معلم، به خاطر حرفه‌ی کاری نافرجامش دائما مورد قضاوت شاگردانش قرار می‌گیرد. در جامعه تئاتر نیز رادا تبدیل به یک مثال شده است، مثالی که نشان می‌دهد چطور عدم سازش به گم‌نامی و فراموش شدن منجر می‌شود.
بلنک به عنوان یک کارگردان به کلاسیک نوآر نیویورک ادای دین کرده است. آثار اولیه‌ی اسپایک لی، به طور مشخص She’s Gotta Have It او، تاثیر زیادی بر روی نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version گذاشته است. البته بلنک تنها دیدگاه لی را به تصویر نکشیده است، بلکه آن را گسترش داده و خیلی عمیق به تک تک شخصیت‌هایش پرداخته است، که مثال خوب آن می‌تواند خود شخصیت رادا باشد.
رادا در عین حال که مشکلات زیادی در کارش دارد، با غم از دست دادن مادرش نیز دست و پنجه نرم می‌کند. بلنک برای در آوردن این بعد این شخصیت، از تجربه‌ی تراژدی مشابه خودش در زندگی استفاده کرده است.
به طور کلی، نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version اثری است که سایر فیلم‌هایی که بر روی مشکلات هنرمندان تمرکز می‌کنند را به حاشیه می‌راند. این فیلم با اینکه راهکار خاصی پیشنهاد نمی‌کند، اما شوخ‌طبعی و هوشمندی از خودش ارائه می‌کند که تنها کسی که این سختی‌ها را تجربه کرده باشد می‌تواند آن را به تصویر کشیده باشد.
نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version دوم اکتبر از نت‌فلیکس پخش شد.
ریچارد لاسون منتقد ونیتی‌فر در نقد خود از این فیلم نوشته است:
“حدس می‌زنم برخی از مخاطبان بعد از تماشای نسخه چهل ساله The 40-Year-Old Version ناامید شوند، چرا که داستان روحیه‌بخشی که انتظارش را دارند را نخواهند دید. اما از این دست فیلم‌ها زیاد است. فیلم بلنک اما به مسئله‌ای می‌پردازد که پیش از این کمتر از آن صحبت شده است: چالش‌های درست کردن هنر، به ویژه چالش‌های زنان سیاه‌پوستی می‌گوید، چرا که ارزش هنری آن‌ها وابسته به این است که برای مخاطب خارج از گود، چه میزان از این درد را می‌توانند منتقل کند. تماشای مقابله‌ی رادا با این موضوع و کنار زدن آن بسیار زیباست. و اینکه می‌توانیم ببینیم بلنک نیز دقیقا همین کار را در این فیلم رها و آزاد انجام داده است، نیز تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای است. بی‌صبرانه منتظر هستم ببینم او برای فیلم بعدی‌اش بر روی چه چیزی کار خواهد کرد.”
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
نوشته نقد و بررسی The 40-Year-Old Version- اولین تجربه‌ی کارگردانی رادا بلنک اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.
