شان کانری، ستاره اسکاتلندی که برای بازی در نقش جیمز باند به شهرت رسیده بود، در روز شنبه در سن نود سالگی از دنیا رفت.
کانری، یکی از بهترین بازیگرانی بود که برای مدت طولانی در نقش این جاسوس معروف بازی کرد. او در سال ۲۰۰۰ لقب شوالیه را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد. خبر فوت او توسط خانواده‌اش تایید شده است، آن‌ها در بیانیه‌ای اعلام کردند که او در باهاماس در آرامش و در خواب در کنار خانواده‌اش از دنیا رفته است. در سال‌های اخیر حال جسمانی او خوب نبود، این هنرمند آخرین بار در سال ۲۰۰۳ در فیلم انجمن نجیب‌زادگان عجیب، ساخته استیون نورینگتون بازی کرده بود.
کانری یکی از محبوب‌ترین بازیگران در ۴۰ سال اخیر بود و اخیرا در نظرسنجی آگوست رادیو تایمز در انگلستان، به عنوان بهترین بازیگری که در نقش جیمز باند بازی کرده است، بیشترین رای را آورد. طرفداران او در سراسر دنیا در روز شنبه در شبکه‌های اجتماعی ناراحتی خود را از مرگ او اعلام کردند.
تهیه‌کنندگان فیلم‌های جیمز باند، مایکل جی. ویلسون و باربارا بروکلی در بیانیه اعلام کردند: «تا ابد باید شان کانری را به عنوان جیمز باند اصلی به یاد داشت. او بود که با گفتن جمله «اسمم باند است، جیمز باند»، این شخصیت را وارد دنیای سینما کرد. او دنیای سینما را با تصویر جذاب و جالبی که از این مامور مخفی ساخته بود، متحول کرد. بدون شک او در موفقیت این مجموعه فیلم نقش بسیار مهمی داشته است و برای این موضوع تا ابد سپاس‌گزار او خواهیم بود.»

همچنین بخوانید:
هشت بازیگری که نقش‌ جیمز باند James Bond را بازی کردند

کانری حرفه بازیگری خود را با فیلم دکتر نو در سال ۱۹۶۲ آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌های باد و شیر (۱۹۷۵)، مردی که می‌خواست سلطان باشد (۱۹۷۵) و ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی (۱۹۸۹) نقش‌آفرینی کرد.
او در سال ۱۹۸۷ با بازی در نقش مامور پلیس ایرلندی در شیکاگو در فیلم تسخیرناپذیران، برنده جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.
کانری با وارد شدن به دهه هفتم زندگیش هنوز هم جذابیت و شهرت خود را حفظ کرده بود. در سال ۱۹۹۹، مجله پیپل به او لقب جذاب‌ترین مرد قرن را داد.
کانری قبل از به شهرت رسیدن، در صنعت مدلینگ فعالیت داشت و در سال ۱۹۵۶ برای اولین‌بار در نمایش تلویزیونی مرثیه‌ای برای یک سنگین‌وزن ساخته شبکه بی‌بی‌سی حضور داشت. او با بازی در این نمایش تلویزیونی توجه‌ها را به خود جلب کرد و در همان سال در فیلم درجه دویی به نام No Road Back بازی کرد. او در فیلم‌های زیادی در مقابل بازیگران زن بزرگ‌تر از خود بازی کرد، از جمله لانا ترنر در جایی دیگر، مکانی دیگر و یا در نقش‌ شخصیت‌هایی که به ظاهر جذاب او تمرکز داشت، مانند فیلم ماجراجویی بزرگ تارزان در سال ۱۹۵۹.
ممکن بود برخی اعتبار او را برای بازی در فیلم‌هایی مانند داربی اوگیل و مردم کوچولو زیر سوال ببرند، اما بازی او در این ساخته شبکه بی‌بی‌سی برای او احترام و توجه به همراه داشت. در نتیجه درخشش او در این نقش، نام او در صدر فهرست بازیگران مناسب برای بازی در نقش جیمز باند قرار گرفت.

او پس از مصاحبه‌ای با تهیه‌کنندگان آلبرت بروکلی و هنری سالتزمن، بدون انجام آزمون بازیگری، برای این نقش انتخاب شد. به گفته سالتزمن انتخاب کانری انتخابی جنجال‌برانگیز بود چرا که او در بیرون از انگلستان شناخته شده نبود. اما کانری با بازی در دکتر نو در سال ۱۹۶۲، به یک ستاره بین‌المللی تبدیل شد.
شهرت او با بازی در فیلم‌های بعدی جیمز باند بیشتر شد، از روسیه با عشق، گلدفینگر و گلوله آتشین که در طی چهار سال پس از دکتر نو اکران شد. دستمزد او برای بازی در فیلم دکتر نو ۳۰ هزار دلار بود، اما هنگامی که در فیلم مارنی به کارگردانی آلفرد هیچکاک بازی کرد، دستمزد او به ۴۰۰ هزار دلار رسیده بود. در سال‌های پس از آن میانگین حقوق او ۷۵۰ هزار دلار برای یک فیلم بود.
پس از سال‌ها بازی در نقش جیمز باند، تغییر دادن ذهنیت مخاطب برای کانری بسیار سخت شد، او با بازی در فیلم‌های A Fine Madness، شالاکو و مالی مگوایر سعی داشت جای خود را در دنیای سینما، جدا از فیلم‌های جیمز باند، پیدا کند. کانری پس از بازی در الماس‌ها همیشگی‌اند در سال ۱۹۷۱ با جیمز باند خداحافظی کرد. با این‌حال در سال ۱۹۸۳ با پیشنهاد دستمزد بسیار بالایی بار دیگر در این نقش در فیلم هرگز نگو هرگز بازی کرد.
زندگی حرفه‌ای او با بازی در فیلم علمی- تخیلی زاردوز قدمی به عقب برداشت. در سال ۱۹۷۴ با بازی در فیلم قتل در قطار سریع‌السیر، باد و شیر، مردی که می‌خواست سلطان باشد، دوباره به جایگاه قبلی خود رسید. او در ۱۹۷۶ در فیلم رابین و ماریان در مقابل آدری هپبورن بازی کرد، با این‌که این فیلم به موفقیت زیادی نرسید، اما مورد تشویق منتقدین قرار گرفت و تصویری از کانری به عنوان بازیگری جدی به نمایش گذاشت.

در دهه ۷۰، کانری در فیلم‌های ناموفق دیگری بازی کرد، از جمله شهاب‌وار، پلی در دوردست و کوبا. او با بازی در سارقان زمان، ساخته تری گیلیام دوباره به اوج دوران بازیگری خود برگشت. دو فیلم بعدی او فروش بسیار بالایی داشتند، کوه‌نشین و نام گل سرخ، که بیشتر در خارج از آمریکا محبوب بود.
او برای بازی در فیلم نام گل سرخ برنده جایزه بفتا برای بهترین بازیگر مرد شد. پس از برنده شدن اسکار برای بازی در تسخیرناپذیران، او بازی در نقش‌های کم‌اهمیت‌تری را نیز قبول کرد، از جمله فیلم‌های قرارگاه نظامی و کسب‌وکار خانوادگی.
کنار هم قرار دادن شان کانری و هریسون فورد در نقش پدر و پسر در سومین فیلم ایندیانا جونز، تصمیم بسیار خوبی بود، این فیلم به فروشی بیش از نیم میلیارد دلار در دنیا رسید. پس از آن فیلم شکار برای اکتبر سرخ نیز به فروش بالایی رسید.
در دهه ۹۰ او به چنان شهرتی رسیده بود که تنها آوردن نام او در تبلیغات فیلم رابین هود: شاهزاده دزدان، کافی بود. میانگین دستمزد او در دهه نود ۵ میلیون دلار بود.
شان کانری در دهه ۹۰ درگیر سرطان حنجره بود، اما پس از بهبودی کامل دوباره به پرده سینما برگشت. او در سال ۱۹۹۶ در کنار نیکلاس کیج در فیلم صخره، در نقش شخصیتی که شباهت‌هایی به جیمز باند داشت، بازی کرد. در سال ۲۰۰۰، در نقشی متفاوت در یافتن فارستر بازی کرد و برای بازی در آن نقدهای بسیار خوبی دریافت کرد.
کانری پس از تولد هفتاد سالگیش به بازی در فیلم‌های اکشن ادامه داد. او در سال ۲۰۰۵ بازنشستگی خود از سینما را اعلام کرد. در همان سال بازی ویدیویی جیمز باند را صداگذاری کرد. پس از آن نقش‌های کوتاهی مانند شخصیت اصلی انیمیشن کوتاه سر بیلی دوت را صداگذاری کرد.

توماس شان کانری با اجدادی ایرلندی، در ۲۵ آگوست سال ۱۹۳۰ در محله فقیری در ادینبرا متولد شد. به دلیل مشکلات مالی در سن نوجوانی مجبور به ترک تحصیل شد و کار کردن را آغاز کرد. در سن ۱۷ سالگی وارد نیروی دریایی شد، اما سه سال بعد به دلیل بیماری مجبور به ترک آن شد.
او به ادینبرا برگشت و مشغول به کار شد. بعدتر به بادی بیلدینگ علاقه پیدا کرد و رتبه سوم در مسابقات آقای جهان سال ۱۹۵۰ را به دست آورد.
پس از رفتن به لندن، چیزهایی در مورد نمایش موزیکال اقیانوس آرام جنوبی شنید. پس از رفتن به کلاس رقص و آواز توانست نقشی در این نمایش به دست آورد. او سال‌های زیادی در لندن کار کرد، اما نتوانست به موفقیت و ثروتی برسد.
کانری به ریشه اسکاتلندی خود مفتخر بود و از شهرت خود برای تبلیغات پارلمان اسکاتلند استفاده کرد. در سال ۱۹۹۹ از کانری برای شرکت در اولین جلسه پارلمان پس از ۲۹۶ سال، دعوت شد. سال پس از آن، در به گفته او یکی از با‌افتخارترین روزهای زندگیش، مدال شوالیه را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد. به درخواست او مراسم اعطای نشان در ادینبرا برگزار شد.
کانری کتاب زندگی‌نامه خود به نام اسکاتلندی بودن را با همکاری موری گریگور در سال ۲۰۰۸ منتشر کرد. علاوه بر نشان شوالیه و جایزه اسکار، او جوایز و افتخارات زیادی را به دست آورد، از جمله افتخارات مرکز کندی در سال ۱۹۹۹ و جایزه یک عمر دستاورد هنری از موسسه فیلم آمریکایی در سال ۲۰۰۶.
کانری در سال ۱۹۶۲ با دیانا کیلنتو بازیگر ازدواج کرد. این زوج در سال ۱۹۷۳ از یکدیگر جدا شدند و کیلنتو در سال ۲۰۱۱ از دنیا رفت. کانری در سال ۱۹۷۵ با همسر دوم خود، نقاشی به نام میکلین روگبرون ازدواج کرد.
به گفته خانواده کانری پس از بهتر شدن شرایط کنونی، مراسم خاکسپاری خصوصی و مراسم یادبودی برای این هنرمند برگزار خواهد شد.

این مطلب از نوشته ریچارد ناتالی و مانوری راویندرن در سایت ورایتی گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته به یاد شان کانری هنرمند محبوب درگذشته اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.