انیمیشن «ران اشتباه میکنه» از نگاه کارگردان و فیلمنامه‌نویس / فرصتی برای بررسی تأثیر رسانههای اجتماعی بر کودکان
مجله نماوا، ترجمه: علی افتخاری
در «ران اشتباه میکنه» (Ron’s Gone Wrong)، اولین فیلم بلند انیمیشن شرکت لاک‌اسمیت مستقر در بریتانیا، ران، یک ربات که درست کار نمی‌کند (با صدای زک گالیفیاناکیس) و بارنی، یک دانش‌آموز دوره راهنمایی که در روابط اجتماعی مشکل دارد (با صدای جک دیلن گریزر) می‌کوشند تفاوت بین دوستی فردی و دوستی مجازی را درک کنند.
برای سارا اسمیت کارگردان (سازند فیلم انیمیشن «آرتور کریسمس» تولید استودیو آردمن) و پیتر بینهام فیلمنامه‌نویس (فیلم‌های «بورات» و «آرتور کریسمس»)، این داستان بلوغِ همراه با فناوری پیشرفته درباره پسر و سگ او، فرصتی برای کشف تأثیر رسانههای اجتماعی بر کودکان بود.
اسمیت که از فیلم‌های «ای. تی. موجود فرازمینی» و «مربی اژدها» و چند فیلم دیگر الهام گرفت، می‌گوید: «این داستان تا حد زیادی درباره نمایشگاه‌گردانی برای خودتان و قرار دادن تصویری از خودتان در آنجاست. مثل خیلی از بچه‌هایی که احساس ناتوانی می‌کنند، بارنی و ران عملاً هیچ‌‌وقت دوستی واقعی را تجربه نکرده‌اند و مایه خوشحالی ران این است که کاملاً مثل یک لوح سفید است. فقط چهار درصد از برنامه‌های او دانلود شده است. او همه چیز را از اول می‌آموزد. او به‌طور خودکار موافق نیست و به‌طور خودکار بارنی را دوست ندارد؛ بنابراین شما یک موقعیت از تقابل کمدی ایجاد می‌کنید که در آن بارنی و ران باید همه چیز را از اول درباره هم یاد بگیرند و همدیگر را در آن راه یک‌طرفه‌ی شگفت‌انگیز و درهم و برهم پیدا کنند.»
برای باینهام، بررسی تعامل رسانههای اجتماعی در فضایی در حومه شهر که قابل درک باشد، به جای یک محیط دیستوپیایی آینده‌گرایانه مهم بود. او می‌گوید: «ما می‌خواستیم همین حالا باشد، چون الان زمانی است که همه این‌ها برای بچه‌ها و بزرگسالان اتفاق می‌افتد. ما در چنین دنیای مُحِقی هستیم که همه چیز را می‌توان سفارش داد و واضح است در این فیلم این دوستی است که سفارش داده می‌شود. به بارنی یک دستگاه داده‌اند و به او گفته‌اند که قرار است دوست او باشد، قرار است برای او دوستان جدید پیدا کند. او مجبور نیست خودش برای پیدا کردن دوست کاری کند، اما بعد بارنی با دستگاهی روبرو می‌شود که به اینترنت وصل نیست؛ دستگاهی است که معنای دستگاه بودن را درک نمی‌کند.»
برای اسمیت آغاز این سفر جنبه‌ای شخصی داشت: او می‌گوید: «این چیزی است که در هر خانواده‌ای دیده می‌شود، درست است؟ من یک مادر هستم، و در خانه من، همیشه درباره این چیزها صحبت می‌کنیم. بچه‌ام هر روز که از مدرسه به خانه می‌آید درمورد درس‌هایش یا پیشرفت تحصیلی‌اش به من چیزی نمی‌گوید، او فقط درباره آن ۴۰ دقیقه سخت وقت ناهار، زمانی که در حیاط ایستاده و نگران دوست شدن با دیگران است، صحبت می‌کند.»
او ادامه می‌دهد: «و بعد من به‌عنوان یک مادر واقعاً از این واقعیت که بچه‌ام کاملاً به یک آی‌پد معتاد شده است، بسیار وحشت دارم. ما درمورد این که بچه‌ها چقدر گوشی‌های خود را ببینند و دوست شدن فرزندانمان با دیگران بحث می‌کنیم و این که فناوری آنلاین چقدر بچه‌ها را پیچیده‌تر کرده است. من مشتاقم فیلمی درباره چیزی بسازم که همه ما درمورد بچه‌هایمان با آن روبرو هستیم.»
بااین‌حال، کار کردن با دی‌ان‌ای‌جی، استودیوی تولید جلوه‌های تصویری که شش بار برنده اسکار شده و اخیراً روی «تنت» کریستوفر نولان کار کرد، در اولین تجربه این شرکت در حوزه فیلم انیمیشن، یک چالش بود. اسمیت می‌گوید: «آن‌ها سخت کار کردند تا چیزی را به ما بدهند که ازنظر سبک در اوج باشد، در عین حال به روش‌های ظریف احساسات زیادی را منتقل کند و بنابراین شما از کمدی فیزیکی بزرگ و سرگرم‌کننده ران به حرکات ظریف چشم بارنی می‌روید.»
رویکرد دی‌ان‌ای‌جی نسبت به ربات‌ها (معروف به بی-بات‌ها) نشان دادن پرفورمنس آن‌ها (به غیر از بازوها و چرخ‌هایشان) از طریق پوسته‌های انیمیشنی مختلف بود که از ابرقهرمان گرفته تا خرگوش‌ها و سنجاب‌ها و انواع دیگر طراحی‌ها، متفاوت بود. فیلیپ دنی، سرپرست جلوه‌های تصویری دی‌ان‌ای‌جی می‌گوید: «با استفاده از یک سیستم ریگینگ که حالت‌های مختلف بافت‌های پوسته را به حرکت درمی‌آورد، به انیماتورها این امکان داده شد که روی هندسه بی-بات‌ها (بدن، بازوها، چرخ‌ها) و بافت پوسته کنترل کامل داشته باشند. این به‌نوبه خود امکان یک پرفورمنس رضایت‌بخش را فراهم کرد که در آن می‌شد بدن و پوسته را به‌طور هم‌زمان انیمیشنی کرد – به همان روشی که یک شخصیت انسانی با ترکیبی از حالت‌های بدن و حالات چهره انیمیشنی می‌شود – و در عین حال، تصاویر خام و تدوین‌نشده را بررسی کرد.»
این مستلزم ایجاد آرشیوی از بافت‌های حالت برای هر پوسته بی-بات‌ها و گسترش یک ریگ بود که حالت‌های مختلف را هدایت کند و از طریق همکاری بین ریگینگ، انیمیشن، موشن گرافیک‌ها و سطح‌بندی، همراه با نورپردازی و ترکیب‌بندی برای ادغام نهایی به دست آمد.
بااین‌حال، ران به‌عنوان یک بی-بات معیوب، به یک بافت پوسته پیچیده و کاملاً کارآمد شبیه همتایان خود نیاز نداشت. در عوض، او طوری طراحی شد که کاملاً ساده به نظر برسد: کلاً سفید تنها با چهره‌ای متشکل از دو چشم و یک دهان به‌علاوه برخی گرافیک‌های به نسبت ساده که در صورت نیاز داستان استفاده می‌شوند.
دنی افزود: «ما برای تأکید بر این واقعیت که ران یک ربات معیوب است، سطحی از پیکسیلیشن را به حالت صورت او اضافه کردیم که کاملاً توسط انیماتورها قابل کنترل بود. این ویژگی به شخصیت ران اضافه شد تا به نشان دادن وضعیت ذهنی او در یک صحنه خاص کمک کند. علاوه بر این، این تمایز به کاریزما و کیفیت دوست‌داشتنی او کمک کرد. برای انیماتورها خیلی مهم بود که کنترل کامل سیستم چهره را داشته باشند تا بهترین انتخاب بازیگری ممکن فراهم شود.»
باینهام اضافه می‌کند: «فکر می‌کنم چیزی ذاتی درمورد ران (با آن سطح پلاستیکی و شفافیت خفیف) وجود دارد، طوری که می‌توانی دستت را دراز کنی و او را لمس کنی.»
جک دیلن گریزر صداپیشه شخصیت بارنی زمانی که پنج سال پیش کار روی انیمیشن «ران اشتباه میکنه» شروع شد، ۱۳ سال داشت. بینهام درباره این که در این سال‌ها داستان چطور برای او و اسمیت تکامل یافت، توضیح می‌دهد: «داستان اصلی – آغاز، میانه و پایان – خیلی شبیه به جایی است که ما شروع کردیم. ما همیشه می‌خواستیم شخصیت‌های اصلی را داشته باشیم و می‌خواستیم بدانیم که پایان فیلم چیست و می‌خواستیم مضامین را داشته باشیم. و بعد از آن، در طول مسیر فقط چیزهایی اضافه یا کم شد یا تغییر کرد.»
اسمیت در‌این‌باره توضیح می‌دهد: «نکته‌ای که درمورد یک فیلم انیمیشن هست این است که چیزی حدود ۵۰۰ نفر روی آن کار می‌کنند و همه آن‌ها هنرمندان بسیار با استعدادی هستند که خیلی‌هایشان کمدی را می‌شناسند، تصویر را می‌شناسند و در ساخت فیلم مشارکت دارند. فکر می‌کنم کار خاص من، به‌نوعی به‌عنوان نفر اول این است که تلاش کنم تا مطمئن شوم کمک‌های همه کسانی که به ما پیوستند – از (کارگردانان ژان فیلیپ واین و اکتاویو ای. رودریگز) تا هنرمندان استوری بورد، طراحان و انیماتورها – همچنان به دیدگاهی که ما برای داستان داشتیم اضافه می‌کند؛ به‌طوری‌که همه چیز به آن اضافه می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «چیزهای زیادی توسط صداپیشگان، انیماتورها و بقیه در زمینه ساخت فیلم اضافه شده است. این یک تلاش تیمی است، اما اگر همه بتوانید هدف را ببینید، بهتر کار می‌کند و بنابراین، من آن آدم کسل‌کننده‌ای هستم که دائم روی دیدگاه خود تأکید دارد، اما تا زمانی که واقعاً بدانید که عملاً می‌خواهید با داستان به کجا برسید، همه چیز می‌تواند تغییر کند.»
«ران اشتباه میکنه» که اد هلمز، جاستیس اسمیت، راب دلینی و الیویا کلمن از دیگر صداپیشه‌های آن هستند، اولین بار در دنیا اکتبر ۲۰۲۱ در جشنواره فیلم لندن روی پرده رفت و از ۱۵ اکتبر در بریتانیا و از ۲۲ اکتبر در آمریکا اکران عمومی شد. فیلم را شرکت فاکس قرن بیستم روانه سینماها کرد.
منابع: ایندی‌وایر (بیل دسوویتز)، اسکرین رنت (تاتیانا هولندر)
تماشای انیمیشن «ران اشتباه میکنه» در نماوا
نوشته انیمیشن «ران اشتباه میکنه» از نگاه کارگردان و فیلمنامه‌نویس / فرصتی برای بررسی تأثیر رسانههای اجتماعی بر کودکان اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.
