مجله نماوا، پریسا الیاسی، فیلمنامه‌نویس

وس اندرسن‌ شاخصه‌های مختص به خودش را برای فیلم‌سازی دارد؛ فضاسازی‌های بصری، بازی با رنگ‌ها، صحنه‌پردازی‌های فانتزی از مشخصه‌های لاینفک آثار او هستند. او جهان‌بینی خاص خودش را در فیلم‌هایش پیاده می‌کند و حالا در تازه‌ترین اثرش، «گزارش فرانسوی» بیشتر از همیشه شیفته‌ی جهان شخصی‌اش شده‌ و اوج سینمای وس اندرسن‌ی در این فیلم نمایان شده است. وس اندرسن‌ این فیلم را با الهام از مجله‌ی نیویورکر که مجله‌ی محبوبش در زمان جوانی بوده و با توجه به علاقه‌اش به کشور فرانسه ساخته است. در واقع می‌توان گفت «گزارش فرانسوی» شخصی‌ترین فیلم وس اندرسن‌ است.

«گزارش فرانسوی» خلاصه‌ی ساده و سرراستی دارد: مجله‌ی آمریکایی «گزارش فرانسوی» که در شهر خیالی انوی در فرانسه منتشر می‌شود؛ با مرگ آرتور هویتزر جونیور، سردبیرش، آخرین شماره‌ی خود را چاپ و منتشر می‌کند.

فیلم اما به سادگی و سرراستی خلاصه‌اش نیست. فیلم، چهار مقاله‌ی منتشر شده در آخرین شماره‌ی مجله را به تصویر می‌کشد. چهار مقاله با عناوین خبرنگاری سوار بر دوچرخه، شاهکار بتنی، تفسیر یک بیانیه و اتاق غذاخوری خصوصی کمیسر پلیس. در حین روایت این چهار مقاله، مخاطب با سازرک، برنسن، کرمنتز و روبیک رایت نویسندگان این مقالات که خودشان در بطن ماجراهای مقالاتشان بودند، آشنا می‌شود. فیلم کشش لازم برای پیگیری را به مخاطب نمی‌دهد؛ به دلیل آن‌که داستان در این فیلم به صورت کلاسیک روایت نمی‌شود. هر مقاله موضوع و داستان جداگانه‌ای دارد و در واقع می‌توان فیلم را متشکل از چند فیلم کوتاه در کنار یکدیگر دانست. داستانی‌ترین بخش فیلم هم مربوط به مقاله‌ی شاهکار بتنی است که روایت یک قاتل زندانی است که ناگهان پی به هنر سرشارش می‌برند. رابطه‌ی عجیب مرد زندانی با زن زندانبان از قسمت‌های درخشان فیلم است.

«گزارش فرانسوی» تازه‌ترین ساخته‌ی سینمایی وس اندرسن بعد از فیلم «هتل بزرگ بوداپست» است. اگر فیلم «هتل بزرگ بوداپست» را دوست نداشتید؛ با احتمال بسیار زیاد کار جدید اندرسن‌ را هم دوست نخواهید داشت و اگر طرفدار «هتل بوداپست» بودید یا این فیلم را دوست نخواهید داشت و یا طرفدار سرسختش خواهید شد!

لیست بازیگران فیلم پر از ستاره است. ستاره‌هایی که هر کدام به تنهایی ضمانت بزرگی است بر اقبال یک فیلم نزد مخاطب. بازیگرانی نظیر بیل مری، فرانسیس مک دورمند، ادوارد نورتون، آدرین برودی، تیموتی شالامی، الیزابت ماس و … . بازیگرانی که هیچ‌کدام نقش اول نیستند و اگرچه نقش‌های کوتاهی دارند اما همگی آن‌ها به اندازه و درست بازی می‌کنند.

وس اندرسن‌ در همان حین که با رنگ‌ها و فضاسازی‌های فانتزی چشم و روح مخاطب را نوازش می‌کند با سیاه و سفید کردن برخی از سکانس‌ها با او بازی می‌کند.

آرتور هویتزر جونیور همان سردبیری است که هر نویسنده‌ای آرزو دارد با او کار کند. او که به تعبیر خود فیلم، نویسنده‌هایش را لوس می‌کند. آرتور یک توصیه‌ی همیشگی و عجیب برای نویسنده‌هایش دارد: «فقط یه جور وانمود کن که انگار عمدا این‌طوری نوشتی!» توصیه‌ای که گویی خود وس اندرسن‌ هم با فیلم «گزارش فرانسوی» به آن عمل کرده‌است؛ در میزانسن، در قاب‌بندی، در خلق شخصیت و موقعیت و در صحنه‌پردازی!

تماشای «گزارش فرانسوی» در نماوا

نوشته «گزارش فرانسوی»؛ غرق در سینمای وس اندرسنی اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.