ایمپلنت می تواند از طریق رساندن دارو ها به بخش خاصی از بدن و یا ردیابی بیماری ها آینده پزشکی را متحول کند و روش هایی را ممکن کند که در حالت عادی با استفاده از قرص ها یا تصویر برداری های معمول فعلی ممکن نیست. اما مکشلی که در این روش وجود دارد این است که چگونه اجزای مورد نظر را بدون جراحی و یا بدون نیاز به دوربین های ویژه در بدن کاشت؟ محققان آزمایشگاه هوش مصنوعی علوم کامپیوتر MIT روشی برای حل این مشکل را ارائه داده اند.

به این منظور سیستمی به نام ReMix (ریمیکس) توسعه داده شده که عملکردی مشابه با سیستم ناوبری GPS دارد. بر اساس آن امکان پیدا کردن میکروچیپ های کاشت شده در بدن فراهم می شود. این روش می تواند در تصویر برداری پزشکی، رساندن داروها به بخش خاصی از بدن یا ردیابی تومورها کاربرد داشته باشد.

در این ریمیکس سیگنال های رادیویی کم قدرت به بیمار ارسال می شوند و با استفاده از الگوریتم ویژه ای امکان ردیابی از طریق بازتاب سیگنال میکروچیپ کاشت شده فراهم می شود. اما محققان با یک چالش روبرو بوده اند: این موضوع که چگونه تفاوت بین بازتاب های سیگنال ها از سطح بدن و از سطح قطعه کاشت شده را تشخیص دهند.

نسل بعدی این سیستم می تواند در پرتو درمانی بیماری سرطان کاربرد داشته باشد

به این منظور از دیود ویژه ای بهره برده اند که ترکیبی از سیگنال ها را ایجاد می کند و امکان تشخیص بازتاب ها از پوست را فراهم می آورند. باید اشاره کرد که در واقع آن بخشی که در بدن کاشت می شود، سیگنالی را ارسال نمی کند.

اکنون ریمیکس می تواند با دقت 1.4 سانتی متر موقعیت قطعه کاشت شده را ردیابی کند. در ادامه محققین قصد دارند این دقت را به واسطه ترکیب ریمیکس با داده های اسکن MRI بهبود دهند. علاوه بر این نیاز به اعمال تغییراتی برای استفاده گسترده تر آن در بدن انسان است.

این سیستم می تواند در شرایطی از جمله کاشت برای درمان های سرطان با پرتو درمانی با پروتون کاربرد داشته باشد. به عنوان مثال امکان ردیابی نشانگرهای ویژه ای فراهم می شود تا از اینکه تومورها همچنان در جای قبلی هستند، اطمینان حاصل شود. این موضوع برای در معرض پرتو قرار گرفتن تومورها مهم است و می تواند کیفیت درمان را بهبود دهد.

تماشا کنید: پلان؛ چرا ناسا کاوشگر پارکر را به سمت خورشید می فرستد؟

The post تولید ایمپلنت قابل ردیابی توسط محققان MIT appeared first on دیجیاتو.