مجله نماوا، نویسنده: یازگولو آلدوغان/ ترجمه: ندا قوسی

تو می‌تونی پسرم، فیلمی است از کیوانچ تاتلیتوغ که طرفدارانش مشتاقانه منتظر آن بودند. گروه دیگر مشتاقان این فیلم، خانواده‌ها و پدر و مادرها بودند؛ به خصوص آنانی که نمی‌توانند به خوبی با فرزندشان ارتباط برقرار کنند. کیوانچ تاتلیتوغ جوانِ خوش‌تیپِ سینمای ترکیه با چشمان رنگی و کاریزمایی ویژه، محبوب تماشاگران شده و اساساً شروع به کارش در سینما نیز به خاطر درخشش ظاهرش بوده. اما نکته مهم در مورد کارنامه‌ی او این است که در همین سطح متوقف نماند و درجا نزد. او به این موضوع بسنده نکرد که با فیزیک و چهره‌اش شناخته شود، توانایی بازیگری‌اش را توسعه داد و همه‌جور مرارت را برای نقش‌هایش متحمل شد. از او خواستند لاغر شود، لاغر شد، گفتند عضله‌سازی کن، کرد، گفتند کُشتی بگیر، رفت و آموزش دید و کُشتی گرفت.

امروز کیوانچ تاتلیتوغ، فقط یک بازیگر خوش‌تیپ و خوش‌چهره نیست، او اکنون یک هنرپیشه‌ی توانمند است. فیلم‌های عاشقانه یا سریال‌های رومانتیک برای او گیشه و اسم‌ و رسم به ارمغان می‌آورد، اما در «تو می‌تونی پسرم» با ملودرامی خانوادگی مواجه می‌شویم که اثرگذار، احساسی و اجتماعی است. او اینجا نقش پدری را تجربه می‌کند که هستی خود را وقف رسیدگی به فرزندش کرده، فرزندی که از طرفی باید به تنهایی از او مراقبت کند و ازسوی دیگر نمی‌تواند با او ارتباط برقرار کند، و این‌گونه صدای بسیاری از پدر و مادرانی شده که چنین تجربه‌ای را ازسرمی‌گذرانند.

کیوانچ در جواب روزنامه‌نگاری که از او پرسید شما که خودتان بچه ندارید، چطور این نقش را بازی کردید؟ گفت از سؤال شما حیرت می‌کنم! بازیگر خوب هر نقشی را بازی می‌کند. مثلاً آنی که می‌خواهد نقش قاتل بازی کند، باید برود آدم‌ بکشد؟ یا همه‌ی کسانی که نقش ترنس بازی کرده‌اند، ترنس بوده‌اند؟ کیوانچ در این فیلم صرفاً یک جوان خوش‌تیپ نیست، بلکه یک پدرِ جان‌فشان است آن هم با فرزندی که ناگاه هنگامی که انتظارش را نداشت، آمد، اما او درهر حال از همین کودک حمایت می‌کند! اساساً او پیش از این فیلم در جست‌وجوی بازی در نقشِ متفاوتی بود و به‌همین دلیل تصمیم گرفت در این فیلم بازی کند.

با تمام این اوصاف، شگفتی اصلی فیلم، کیوانچ نیست، بلکه علی‌حان تورک‌دمیر است که نقش پسر او را بازی می‌کند! شاید برای یک کودک، بازی در نقش بچه‌ای معمولی مثل خودش چندان سخت نباشد، اما آنچه در فیلم به عنوان یک کودک خاص بدان جان بخشیده، بسیار خارق‌العاده است‌ و علی‌حان به‌رغم بازی‌های معمولی در سریال‌های کوتاه و در نقش‌های متناسب با سنش، از پس این نقش برآمده است.

او را بعد از اکران فیلم، درحالی‌که با گوشی‌اش بازی می‌کرد پیدا کردم و سوالاتی مثل این پرسیدم شنا بلدی؟ آن صحنه‌ای که افتادی توی دریا و خطر غرق شدن وجود داشت، چطور شد که نترسیدی؟ گفت که شنا بلد نبوده و یک غواص او را نگه داشته‌اند، اما به‌هرحال در آن موقع خیلی ترسیده بوده! او در کلِ فیلم بدون گفتن کلامی، فقط با چشمانش و با نگاه‌هایش بازی می‌کند. پیانو زدن هم بلد نبوده.

اما اگر بخواهیم نگاه سینمایی به فیلم داشته باشیم چطور؟ نُقاطی هستند که در فیلمنامه نمی‌گنجند، مثلا آمدن و رفتن غیرعادی مادر، ناگهان باردار شدنش، رها کردن فرزندش، پدرِ دختر که مثل دخترش ناپدید می‌شود. اما صحنه‌‌های زیر آب و مکان فیلم‌بردای در شهرِ کاش که بسیار تاثیرگذارند و باعث خوشنودیِ کیوانچ هم بوده. کارگردانی بورا اِگمَن و صحنه‌های شبانه، موفقیت‌آمیز از آب درآمده‌اند. حضور فریدون دوزآغاچ شگفتی دیگر فیلم است! گمان می‌کنم اشکالات جزئی در فیلم است که البته قابل‌چشم‌پوشی است. درهرحال آماده باشید چرا که در «تو می‌تونی پسرم» کیوانچ گریه می‌کند و ما را هم به گریه می‌اندازد، اما این فیلم اصلاً اشک‌انگیز نیست بلکه اثری پر از احساس است.

– شهر کاش، در کشور ترکیه و در استان آنتالیا است.
– فریدون دوزآغاچ، خواننده و ترانه‌سرای موسیقی راک که معمولا به خاطر ترانه‌های بدبینانه و مالیخولیایی شناخته می‌شود.

منبع: سایت ortakoltuk

تماشای این فیلم در نماوا

نوشته «تو می‌تونی پسرم»؛ بازتابی از قلب مهربانِ کیوانچ اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.