تحقیقات جدید نشان می‌دهد احتمالا بین گرفتگی مزمن بینی و تغییرات در فعالیت مغز، ارتباط وجود دارد.

به نقل از اسکای نیوز، سینوزیت مزمن که باعث انسداد مداوم بینی، سردرد و بسیاری از علائم دیگر می‌شود، ۱۱ درصد از مردم آمریکا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تحقیقات اخیر ارتباط بین این وضعیت و تغییرات در فعالیت مغز را نشان داده است.

تیم مجری این مطالعه امیدوار است که ارتباط بین سینوزیت مزمن و تغییرات در فعالیت مغز به توضیح برخی دیگر از اثرات رایج التهاب مداوم، مانند مشکل در تمرکز، دوره‌های افسردگی، مشکل در خواب و سرگیجه کمک کند.

یافتن رابطه بین بیماری زمینه‌ای و پاسخ عصبی که در جای دیگر رخ می‌دهد ممکن است برای درک شرایط مزمن و همچنین تلاش برای یافتن راه‌های بهتر و مؤثرتر برای درمان آن کلیدی باشد.

آریا جعفری، متخصص گوش، حلق و بینی از دانشگاه واشنگتن می‌گوید: این اولین مطالعه‌ای است که سینوزیت مزمن را با تغییرات عصبی زیستی در فعالیت مغز مرتبط می‌کند. مقاله این تیم در آوریل ۲۰۲۱ منتشر شد.

جعفری افزود: ما براساس مطالعات قبلی می‌دانیم که بیماران مبتلا به سینوزیت تصمیم می‌گیرند به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند، زیرا این بیماری بر نحوه تعامل آن‌ها با محیط خود تأثیر می‌گذارد، نه به این دلیل که آبریزش بینی و احتقان سینوسی دارند، آن‌ها مشکل فکر کردن، خواب ضعیف و کاهش توانایی نیز دارند که به طور کلی کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این به ما بینشی فعالانه در مورد مکانیسم احتمالی علائم بالینی می‌دهد.

محققان برای یافتن ۲۲ نفر (گروه آزمایشی) مبتلا به سینوزیت مزمن و ۲۲ نفر (گروه کنترل) بدون سینوزیت بر داده‌های پروژه Human Connectome تکیه کردند، سپس از داده‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی برای مقایسه جریان خون و فعالیت عصبی در مغز استفاده کردند.

در افراد مبتلا به سینوزیت، محققان اتصال عملکردی کمتری را در شبکه مغزی پیش‌پیشانی-پاریتال مورد استفاده در توجه و حل مسئله، اتصال عملکردی بالاتر در شبکه حالت پیش‌فرض مرتبط با نشانه‌های ذهنی و فوگ مغز و اتصال عملکردی کمتر در شبکه برجسته مشاهده کردند که محرک‌های بیرونی، ارتباطات و رفتار اجتماعی را مدیریت می‌کند.

این تیم تاکید کرد که این تغییرات در افراد مبتلا به سینوزیت شدیدتر قابل توجه‌تر است و این مناطق با افزایش یا کاهش فعالیت در مغز می‌توانند علائمی را که افراد گزارش می‌کنند، توضیح دهند.

با این حال، ۲۲ فرد مبتلا به سینوزیت مزمن هیچ نشانه قابل توجهی از زوال شناختی در آزمایشات نشان ندادند اما محققان این افراد را از محدوده سنی ۲۲ تا ۳۵ سال انتخاب کردند و معتقدند که این نوع کاهش در عملکرد شناختی مغز ممکن است بعد‌ها در زندگی که با مطالعه طولی می‌توان آن را کشف کرد، رخ دهد.

کریستینا سیمونیان متخصص گوش، حلق و بینی از دانشگاه هاروارد گفت: علائم ذهنی که افراد مبتلا به سینوزیت تجربه می‌کنند، مانند کاهش توجه، مشکل در تمرکز و اختلالات خواب، ممکن است به این تغییرات ظریف در نحوه ارتباط مناطقی از مغز که این عملکرد‌ها را کنترل می‌کنند با یکدیگر مرتبط باشد.

درمان‌های فعلی سینوزیت می‌تواند چندین سال طول بکشد، با حملات متناوب افزایش التهاب که باعث ضخیم شدن بافت سینوس مانند پوست کراتینه شده می‌شود. اگرچه جراحی می‌تواند به مدیریت این بیماری کمک کند اما تضمین نمی‌کند که علائم بیماری عود نکنند.

اگرچه این تحقیق جدید نشان نمی‌دهد که سینوزیت مزمن مستقیماً بر فعالیت مغز تأثیر می‌گذارد اما ارتباط بین آن‌ها برای تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع به اندازه کافی قوی است، بنابراین تحقیقات آینده می‌تواند برای مثال، این تغییرات را در فعالیت مغز در بیماران مبتلا به سینوزیت مزمن پس از درمان مطالعه کند. محققان می‌گویند متخصصان پزشکی باید در مورد علائم سلامت روان مرتبط با بیماری‌هایی مانند سینوزیت که در این مقاله مطالعه کردیم و اینکه چگونه این علائم می‌توانند بر بقیه بدن تأثیر بگذارند، آگاهی بیشتری داشته باشند.

جعفری تصریح کرد: مراقبت ما نباید به رفع علائم آشکار جسمی محدود شود، بلکه باید به همه جوانب بیماری توجه کرد.